واكاوي ميانجي گري سكوت سازماني و شايعات سازماني در رابطه ‌بين خودشيفتگي سازماني و رياكاري سازماني

بي‌گمان يكي از مهم‌ترين وجوه بهينه‌سازي عملكرد هر سازمان‌، همانا مديريت بهينه منابع انساني از مسير شناخت رفتارهاي فردي و پيشگيري از انحرافات رفتاري در ميان كاركنان است. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط خودشيفتگي مديران با رياكاري سازماني معلمان با توجه ‌به نقش سكوت سازماني و شايعه سازماني به‌عنوان واسطه‌هاي تشديدكننده در رابطه ‌با رواج اين پديده ضد بهره‌ورانه در مدارس شكل‌ گرفته است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت و روش، توصيفي - همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه معلمان مدارس متوسطه شهر مشهد تشكيل داده‌اند كه با استفاده از فرمول كوكران، 136 نفر از آنان به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده به‌عنوان نمونه انتخاب گرديدند. براي گردآوري داده‌ها از چهار پرسش‌نامه استاندارد استفاده گرديد. روايي پرسش‌نامه‌ها بر اساس روايي محتوا با استفاده از نظر صاحب‌نظران و سازه با روش تحليل عاملي مورد بررسي و تأييد قرار گرفت و از سوي ديگر پايايي پرسش‌نامه‌ها با روش ضريب آلفاي كرونباخ كل 0/94 برآورد و تأييد شد. نتايج برآمد ه ا ز تجزيه و تحليل روابط ميان متغيرهاي چهارگانه و آزمون فرضيات پژوهش به روشني تأييد كنند ۀ فرضيات اوليه است و صحت مدل مفهومي پيش فرض را آشكار مي كند. بر اساس اين، پژوهش حاضر نشانگر اين است كه ميان خودشيفتگي مديران در محيط كار و بروز رياكاري در رفتار معلمان رابطه اي مثبت و معنادار وجود دارد، و سكوت و شايعه در مدارس نيز با تأثيرپذيري از پديد ۀ خودشيفتگي تقويت كنند ۀ رياكاري در محيط كار هستند.