خلق پارك جيبي (پاكت ‌پارك) و بازتوليد هم‌ حضوري اجتماعي در شهر؛ نمونه موردي: شهر خرمدره

فضاهاي سبز شهري مي‌توانند به عنوان بستري مناسب براي توسعه روابط اجتماعي و ارتقاء ارزش‌هاي فرهنگي جامعه مورد استفاده قرار گيرند. در كشورهاي در حال توسعه مانند ايران، توجه به پارك‌هاي جيبي بيشتر با هدف تأمين حداقل فضاي سبز مورد نياز براي شهرها احساس نياز مي‌شود و در اين ميان به علت اثرگذاري اين پارك‌ها بر نوع و كيفيت روابط ميان شهروندان، كيفيت و چگونگي اين تأثيرات در طراحي پارك‌ها نيز به دقت بايد تبيين شود. با توجه به اين امر شكاف ذهني نوشتار حاضر بر اين امر استوار است كه اجتماع‌پذيري پارك‌هاي جيبي در شهر خرمدره تحت تاثير چه شرايط و شيوه‌اي توليد مي‌شود؟ با اين رويكرد هدف نوشتار حاضر معرفي رهيافت توسعه پارك‌هاي جيبي به عنوان مؤثرترين روش‌ در ارتقاء بخشي به توليد هم‌حضوري اجتماعي در محلات شهر ايراني مي‌باشد. تحقيق حاضر از نظر نوع، كاربردي و به لحاظ ماهيت روش، تركيبي شامل راهبردهاي كيفي و همبستگي و به لحاظ قلمرو زماني، مقطعي(شهريور 1398)، مي‌باشد. جهت جمع‌آوري داده‌هاي مورد نياز تحقيق از منابع اسنادي و مشاهده ميداني(مصاحبه با 384 نفر از سرپرستان خانوار) و به منظور تجزيه داده‌ها از آزمون تحليل عاملي، آزمون T تك‌نمونه‌اي و آزمون تحليل مسير در قالب مدل DPSIR، استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد خلق پارك‌هاي جيبي مي‌تواند بيشترين تاثير را در ارتقاء مناسبات همسايگي داشته باشد. همچنين شاخص‌هاي انگيزش اجتماعي در محله و ارتقاء آسايش و تصور ساكنين در رتبه‌هاي بعدي قرار مي‌گيرند. آزمون تحليل مسير در قالب مدل DPSIR نيز نشان داد شاخص فشار با ضريب اثر كل 0/713 بيشترين تاثير و رابطه علي را بر بازتوليد هم‌حضوري اجتماعي بواسطه ايجاد پاكت پارك در شهر خرمدره دارد. با توجه به اين‌كه مولفه فشار متشكل از شاخص‌هاي كيفيت اعتماد اجتماعي بين ساكنين، كيفيت احساس امنيت اجتماعي، كيفيت پاسخگوئي به شخصيت افراد و تنوعي از فعاليت‌ها متناسب با نيازهاي مختلف گروه‌هاي متنوع افراد در طول شبانه روز، مي‌باشد، لذا اين عوامل بايد در بطن برنامه‌ريزي در راستاي بازتوليد هم‌حضوري اجتماعي در شهر خرمدره مورد توجه قرار گيرد.