جنبه‌هاي موثر بر زيبايي يا زشتي شهر از نگاه ساكنان؛ مورد پژوهي: منطقه 2 شهر تهران

سهم زيادي از آشفتگي‌ ها و ناهماهنگي ‌هاي بصري شهر تهران، بر اساس ديدگاه‌هاي نظري زيبايي‌شناسي، به نوع طراحي و تركيب توده و حجم‌هاي ساختمان‌ها مربوط مي‌شود. لذا اين پرسش مطرح مي‌‌گردد كه از ديدگاه تجربي و از منظر ساكنان و استفاده‌كنندگان شهر، جنبه زيبايي و مطلوبيت فرم و ظاهر توده‌ها و ساختمان‌هاي شهر و تركيب آن‌ها چگونه است؟ و يا چه معيارها و ارزش‌هايي براي طراحان و سازندگان ساختمان‌هاي امروزي، مطرح است كه در توده‌ها و فرم‌هاي ساختماني كنوني متجسم مي‌شود؟  مقالة حاضر براي پاسخ به پرسش‌هاي فوق و به دنبال بررسي جنبه هاي گوناگون موثر بر زيبايي‌شناسي بصري توده هاي ساختماني، به كندوكاو در متون نظري مربوطه و مسائل عيني و ذهني گروهي از ساكنان منطقة 2 شهر تهران، مي‌پردازد. اين مطالعه با روش پژوهش توصيفي و با استنتاج نتايج كاربردي، بر پايه مرور متون و اسناد مرتبط و هم‌چنين با استفاده از روش نظرية زمينه‌اي (در بخش مطالعات ميداني)، و روش تطبيقي انجام مي‌گيرد.  بر اساس نتايج بدست ‌آمده از مطالعات ميداني و مقايسه و ارزيابي آن‌ها با مطالعات نظري، چارچوبي اوليه از نظريه زيبايي‌شناسي در ارتباط با توده هاي ساختماني، مشتمل بر مولفه‌هاي كالبدي- بصري و غيركالبدي، ارائه گرديد. مشخص شد كه اين نظريه مي‌تواند داراي دو بعد يا دو جنبه محتوايي و رويه‌اي باشد. بعد محتوايي بر اصول و معيارهاي شكل‌دهنده به احجام و توده‌هاي ساختماني، و بعد رويه‌اي بر شرايط و بستر نوع شكل‌گيري احجام و توده‌هاي ساختماني، تاكيد دارد.