سنجش ميزان هماهنگي چشم و دست كودكان با استفاده از ابزار پوردو پگ‌بُرد

تأخير در رشد شناختي، مهارت‌هاي حركتي، مهارت‌هاي ظريف انگشتان دست و همچنين اختلال در هماهنگي بين چشم و اندام حركتي كودك تأثير نامناسبي بر فرايند يادگيري در مقاطع بالاتر سني دارد و موجب ضعف اعتماد به نفس در كودك مي‌گردد. از اين رو لازم است تا در طراحي محصولات براي كودكان به ميزان هماهنگي چشم و دست با عملياتي كه توسط دست كودك بر روي محصول صورت مي‌گيرد توجه كافي شود. هدف از اين پژوهش شناخت ميزان توانايي كودكان بمنظور ساخت محصولاتي است كه هماهنگي چشم و دست در كاربرد آنها ضروري است. اين پژوهش از نوع نيمه تجربي بوده و به روش مداخله‌اي انجام شده است. در اين پژوهش با استفاده از آزمون پوردو پگ‌بُرد تعداد20 كودك 3 تا 6 سال از يكي از مهدكودك‌هاي منطقۀ پنج تهران مورد سنجش قرار گرفتند. نتايج نشان داد با افزايش سن، مهارت‌هاي ظريف انگشتان دست و همچنين ميزان هماهنگي چشم و دست كودكان به صورت قابل توجهي بهبود مي‌يابد اما 42% از جامعۀ نمونه داراي تأخير حركتي و شناختي بودند. همچنين مشاهده شد كه دختران در مجموع از سرعت عمل بالاتري برخوردار بودند. برخلاف اينكه انتظار مي‌رفت رابطه معناداري بين جنسيت و مهارت حل مسأله وجود نداشته باشد، يافته‌ها نشان دادند پسران بيشتر از دختران در فرايند آزمون سعي در ايجاد ساختار جديد و حل مسأله داشتند. در واقع، پسران تمايل داشتند قواعد آزمون را بر هم زده و براي انجام آزمون راه حل جديدي بيابند و همچنين فرايند چيدمان قطعات بر روي صفحه را تغيير دهند. اين در حالي است كه دختران، با پذيرش قواعد تعيين‌شده، به آزمون ادامه دادند.