تبيين رابطه اختلاط كاربري و استرس شهري؛ نمونه مطالعاتي: ناحيه 8 منطقه 1 شهرداري تهران

استرس شهري به عنوان عامل مهم ايجاد بيماري ‌هاي جسمي و رواني در شهرها و اختلاط كاربري به عنوان يكي از اصول مهم شهرسازي، بسيار مهم بوده و لازم است برنامه‌ريزان و طراحان شهري در برنامه‌ها و طرح‌هاي خود به آنها توجه ويژه داشته باشند. اما با وجود مطالعه مجزا اين دو موضوع، تاكنون هيچ مطالعه‌اي در راستاي تبيين رابطه آنها انجام نشده است. در حالي كه شناسايي اين رابطه مي‌تواند در طراحي و برنامه‌ريزي شهري درمانگر استرس و برنامه‌ريزي كاربري اراضي بسيار موثر باشد. به همين منظور اين پژوهش با هدف تبيين رابطه استرس شهري و اختلاط كاربري در ناحيه 8 منطقه 1 شهرداري تهران انجام شده است. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي-تحليلي بوده و برمبناي هدف از تحقيقات كاربردي محسوب مي‌شود. براي جمع‌آوري اطلاعات از روش‌هاي كمي و كيفي مانند پرسشنامه و مطالعات كتابخانه‌اي و براي تحليل آنها از روش تحليل رگرسيوني استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه مقدار ضريب همبستگي بين متغير مستقل و وابسته 0.738 مي‌باشد كه نشان مي‌دهد بين اختلاط كاربري و استرس شهري همبستگي بالايي وجود دارد. همچنين ضريب تعيين تعديل شده و يا اصلاح شده نشان مي‌دهد 54 درصد از كل تغييرات ميزان استرس‌‌زا بودن محيط زندگي افراد وابسته به اختلاط كاربري محدوده زندگي آنهاست. همچنين اين دو متغير رابطه عكس با يكديگر دارند. در نتيجه هرچه اختلاط كاربري بيشتر باشد استرس شهري كاهش پيدا مي‌كند. پس با ارتقا آن مي‌توان استرس شهري را تا حد چشمگيري كاهش و سلامت رواني شهروندان را ارتقا داد.