واكاوي گونه- ريخت‌شناسيك سير دگرديسي بُن‌پارهاي بافت تاريخي شهرقديم لار

شهرها، در رهگذر زمان روند تدريجي دگرديسي را تجربه مي‌كنند. زمان-مبنا بودن فرايند دگرديسي، با تغييراتي در تركيب‌بندي بافت شهر نمود مي‌يابد. اگر تعريف بنيادين بافت، معياري بر احصاي عناصر برسازندۀ شهر تلقي شود، وراي مباحث مرتبط با سبك معماري و پيشينۀ تاريخي، نحوۀ چينش و شيوۀ تركيب بُن‌پارها (بلوك)، اصلي‌ترين تأثير را در تكوين بافت شهري دارد. آنچه در بازخواني شيوۀ تكوين و دگرديسي بافت‌هاي تاريخي از اهميت برخوردار است، علاوه‌بر ويژگي‌هاي شكلي، تنوع در تركيب بُن‌پارها است. براي تأكيد بر رابطۀ ميان عناصر و چگونگي ارتباط آن‌ها در طول زمان، ‌مي‌توان آن‌ها را در يك چارچوب گونه-‌ريخت‌شناسيك مورد بررسي قرار داد. هدف اين پژوهش ارائۀ مدلي ريخت شناسيك از بُن‌پارهاي شهري به عنوان يكي از عناصر اصلي تكوين بافت تاريخي شهر قديم لار است. در اين راستا پس از استخراج گونه‌ها با استفاده از الگوريتم پايۀ تحليل گروه‌بندي مبتني‌بر روش خوشه‌بندي k-ميانگين، ويژگي‌هاي هر گونه شناسايي و سير تغييرات هر يك، مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه بافت تاريخي شهر لار در اصيل‌ترين تصوير مستند خود از سه گونه بُن‌پار تشكيل شده است. بررسي ويژگي‌ها و بارزه‌هاي هر گونه به انضمام فرايند گونه‌شناسيك آن‌ها مي‌تواند ضمن بازخواني روند تاريخي-عارضي دگرديسي بُن‌پارها از منظر تلفيقي فرايند گونه-ريخت‌شناسيك در بافت تاريخي شهر لار، الگويي براي توسعه و تداوم ريخت‌شناسي بافت‌هاي تاريخي را نيز فراهم آورد.