ارزيابي شاخص‌هاي مؤثر بر طراحي ساختمان كم‌كربن در ايران

تغييرات اقليمي و گرمايش زمين از آثار انتشار گازهاي گلخانه‌اي از جمله دي‌اكسيد كربن به اتمسفر است. با توجه به سهم ايران در توليد دي‌اكسيدكربن و تعهدات ملي و بين‌المللي براي كاهش انتشار كربن در كشور از يك‌سو و پتانسيل بالاي بخش ساختمان براي كاهش انتشار كربن از سويي ديگر، ضروري است صنعت ساختمان به سمت آينده كم‌كربن هدايت شود. هدف از انجام اين پژوهش، ارزيابي شاخص‌هاي مؤثر بر طراحي ساختمان كم‌كربن در ايران است. به‌منظور دستيابي به اين هدف، شاخص‌هاي مؤثر با مرور پيشينه تحقيق شناسايي شد و با استفاده از روش دلفي و با توزيع پرسشنامه ميان صاحب‌نظران از سه حوزه سياست‌گذاران، پژوهشگران و فعالان در عرصه ساختمان، اهميت شاخص‌ها براي دستيابي به ساختمان كم‌كربن در ايران ارزيابي‌شد و در هفت حوزه كه عبارت‌اند از مكان‌يابي و سايت، معماري ساختمان، مصالح و روش ساخت، بهره‌وري انرژي، بهره‌وري آب، كيفيت محيط داخل و انرژي تجديدپذير طبقه‌بندي ‌شد. پس از ايجاد اجماع ميان‌صاحب‌نظران، با اهميت‌ترين شاخص‌ها در جهت دستيابي به ساختمان كم‌كربن در ايران، «طراحي اقليمي» و «ارتقاي پوسته خارجي ساختمان متناسب با اقليم» تعيين شد. دستاورد اين تحقيق مي‌تواند در شناسايي و مسيريابي تصميمات كليدي در طراحي ساختمان كم‌كربن و تعيين خط مشي و اولويت‌بندي سياست‌گذاران در كشور مورد استفاده قرار گيرد.