تحليلي از وضعيت انتخاب مسكن كارگران مهاجر در مقايسه با كارگران غير مهاجر در شهر تهران

مطابق نظريه ادوار زندگي، انتخاب مسكن و به‌تبع آن جابه‌جايي افراد تحت تأثير عوامل متعددي ازجمله وضعيت اجتماعي و اقتصادي خانوارها است. مهاجرت يكي از شرايطي است كه در زيرمجموعه‌ وضعيت اجتماعي و اقتصادي به‌صورت تفاوت بين گروه‌هاي شغلي ساكن و مهاجر در انتخاب مسكن اهميت دارد. تهران به‌عنوان پايتخت سال‌هاست كه با موضوع مهاجرت درگير بوده است. از اين‌رو موضوع پژوهش شناسايي تفاوت‌هاي انتخاب مسكن در گروه شغلي كارگران مابين مهاجران و ساكنين در شهر تهران است. بر اين اساس پرسش اصلي به اين صورت تنظيم مي‌شود كه آيا مهاجرت عامل تأثيرگذاري در انتخاب مسكن گروه‌هاي كارگري در شهر تهران است؟ و به عبارتي، مهاجرت در انتخاب مسكن گروه‌هاي كارگري تأثيرگذارتر است يا تعلق آنها به گروه شغلي مدنظر؟ الگوي انتخاب مسكن به‌صورت تابع رگرسيون لوجيت تعريف ‌شده و داده‌هاي پژوهش به‌صورت تحليل ثانويه از طرح رصد كيفيت محلات شهر تهران انجام شده است. نتايج نشان داد كه مهاجرت عامل مؤثري در انتخاب محله در گروه‌هاي كارگري نيست ولي در خصوص شاخص‌هاي سرانه زيربنا و قدمت بنا، گروه‌هاي مهاجر در شرايط نامناسب‌تري نسبت به كارگران غير مهاجر قرار دارند. تفاوت وضعيت در شاخص مالكيت در گروه كارگران ماهر مهاجر نشان‌دهنده‌ نوعي الگوي رفتاري بارز است كه به نظر مي‌رسد براي ايجاد تداوم سكونت در كلانشهر، بدان توسل مي‌جويند.