بررسي امكان بازنگري برنامه دروس كارشناسي معماري با نگاه بومي؛ بررسي موردي: دانشگاه‌هاي مازندران

برنامه دروس معماري در ايران تا كنون چندين بار بازنگري شده است؛ اما توجهي به رويكرد بومي در آن صورت نگرفته است. اين مقاله درصدد آن است تا به بررسي امكان بازنگري برنامه دروس كارشناسي معماري با نگاه بومي بپردازد تا كاستي‌هاي آموزشي سرفصل دروس كارشناسي معماري را به ‌حداقل برساند. دانشگاه‌هاي مازندران به‌عنوان مورد مطالعاتي انتخاب شده است. روش تحقيق در اين پژوهش، تحليل محتوا است كه از طريق مصاحبه نيمه‌ساختاريافته با ۲۰ استاد و ۲۰ فارغ‌التحصيل معماري چهار دانشگاه در استان مازندران: 1- دانشگاه مازندران، 2- دانشگاه صنعتي نوشيرواني بابل، 3- دانشگاه شمال و 4- دانشگاه آزاد ساري انجام شده است؛ همچنين سرفصل‌ مصوب وزارت علوم، مطالعه شده و پس از آن با توجه به نتايج مصاحبه‌ها و تحليل محتواي آنها، يافته‌ها مورد بررسي و بحث قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه علت ضرورت تدوين سرفصل جديد كارشناسي معماري با رويكرد بومي‌نگري و متناسب با شرايط و نيازهاي دانشگاه‌هاي مازندران را مي‌توان در 4 زيرمقوله اصلي شامل: 1- فرم متناسب با اقليم، 2- عدم شناخت معماري بومي مطالعات بومي، 3- شناخت مصالح بومي و 4- پژوهش‌هاي اندك در حوزه معماري بومي دسته‌بندي نمود كه بيشترين علت مربوط به زيرمقوله «عدم شناخت معماري بومي مطالعات بومي» است.