تحليل فضايي خوشه‌هاي گردشگري با تأكيد بر كسب‌وكارهاي كوچك روستايي (مورد مطالعه: منطقه‌ 9 آمايش سرزمين)

با توجه به اهميت كسب‌وكارهاي كوچك در اقتصاد كشور، خوشه‌ها به دليل برخورداري از مزاياي متعدد نسبي و رقابتي مي‌توانند بستر مناسبي را براي پايداري مقاصد گردشگري فراهم آورند. از اين رو، هدف از پژوهش حاضر تبيين فضايي خوشه‌هاي كسب‌وكارهاي كوچك در روستاهاي گردشگري است. اين پژوهش به شيوه‌ توصيفي‌ـ پيمايشي انجام شد و بر پايه‌ نظرخواهي از خبرگان و ذي‌نفعان استوار است. جامعه‌ آماري پژوهش شامل 128 روستا در منطقه‌ 9 آمايش سرزمين (استان‌هاي خراسان شمالي و رضوي و جنوبي) است. بر اساس روش تخمين شخصي 20 درصد از حجم جامعه‌ آماري مبنا قرار گرفت كه در نهايت تعداد 26 روستا تعيين شد. تحليل داده‌ها نيز با استفاده از نرم‌افزار GIS صورت گرفت. نتايج حاصل از تكنيك حاصل‌ضرب تحليل چندمعياره نشان داد روستاهاي نامق، مزينان، زعفرانيه، ارزنه، كريمو داراي پتاسيل قوي‌تري نسبت به ساير روستاهاي مورد مطالعه هستند و نتايج حاصل از مدل گاتمن نشان داد روستاهاي كنگ، زعفرانيه، خراشاد، فيروزه، و رويين به لحاظ برخورداري نسبت به ساير روستاهاي مورد مطالعه در سطح بالايي قرار دارند. همچنين به بررسي مشخصات خوشه‌هاي كسب‌وكارهاي كوچك روستايي پرداخته شد و نتايج در اين مورد نشان داد كسب‌وكارهاي كوچك گردشگري روستايي در منطقه از تمركز جغرافيايي و بخشي برخوردار نيستند و به لحاظ پيوندهاي دروني و بيروني به اين صورت بود كه ارتباطات افقي و عمودي ميان كسب‌وكارهاي كوچك روستايي با هم و ساير كسب‌وكارها در بيشتر موارد عالي و در برخي موارد نيز ضعيف است.