تحليل مقايسه‌اي سنجش شاخص‌هاي حكمروايي خوب در شهر و شهرداري تهران از منظر شهروندان و نظام داده‌اي آمارنامه‌هاي شهرداري

تحقيق حاضر با هدف ارزيابي كيفيت عملكرد شهرداري تهران، از منظر حكمروايي خوب مورد انجام شده است. روش پژوهش از نوع روش توصيفي- تحليلي- توسعه بوده است. گردآوري داده‌ها به روش اسنادي و پيمايشي و تحليل داده‌ها نيز به كمك آزمون‌هاي آماري مختلف؛ اعم از ميانگين‌گيري، تحليل واريانس چندمتغيره (MANOVA)، آزمون T دو نمونه‌اي مستقل و نظير اين‌ها انجام شده است. جوامع آماري شامل نظام داده‌اي آمارنامه‌هاي تهران و گروه خبرگان و همچنين شهروندان شهر تهران بوده است. حجم نمونه براي شهروندان، برابر با 384 نفر بوده است. روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي بوده، به‌طوري كه ابتدا بر اساس روش خوشه‌اي، سهم هر يك از مناطق 22 گانه بر اساس تعداد جمعيت (مطابق روش P.P.S)، تعيين شد، سپس بر اساس روش نمونه‌گيري تصادفي ساده، به پرسشگري از شهروندان اقدام گرديد. نتايج نشان داد كه بين ميانگين جوامع آماري اختلاف معناداري وجود دارد. به‌طوري كه نتايج تحليلي نظام داده‌اي آمارنامه‌هاي شهرداري تهران، وضعيت متوسطي را براي كيفيت مديريت شهرداري تهران نشان مي‌دهد، اما نتايج پرسشگري‌هاي انجام شده نشان مي‌دهد كه از منظر مردم، كيفيت عملكرد مديريت شهر تهران در شاخص‌هاي مختلف الگوي حكمروايي خوب، ضعيف بوده است. از منظر نظام داده‌اي آمارنامه‌هاي شهرداري تهران، ابعاد مشاركت و پاسخگويي، وضعيت مناسب‌تري نسبت به ساير ابعاد داشته‌اند؛ اما بقيه ابعاد، وضعيت نامناسب‌تري داشته‌اند. اين موضوع از نظر شهروندان مناطق 22 گانه شهر تهران نيز مورد بررسي قرار گرفته شد و نتايج نشان داد كه ابعاد امنيت/ ايمني و اثربخشي/ بهره‌وري، وضعيت قابل‌قبول‌تري داشته‌اند و ساير ابعاد، وضعيت بسيار ضعيفي داشته‌اند. يافته‌ها نشان داد كه توزيع ناعادلانه خدمات در مناطق مختلف شهر تهران، حس تبعيض بين شهروندان در توزيع امكانات، فقدان تخصص سالاري، اثربخشي ضعيف طرح‌هاي توسعه، زيرساخت‌هاي ضعيف مديريت الكترونيك، فقدان نظارت كافي بر عملكرد مديران و كاركنان شهرداري، بالا بودن سطح آسيب‌ها و جرايم، اتكا شهرداري بر تراكم فروشي و عوارض و نظير اين‌ها بر كيفيت حكمروايي در نظام شهرداري و شهر تهران تأثير منفي داشته است.