شناسايي و اولويت‌ بندي عوامل تشكيل ‌دهنده زيست ‌بوم شهر هوشمند در ايران

پياده‌سازي شهر هوشمند نيازمند تبعيت از الگو و رويكردي مشخص بوده و غلبه نيافتن رويكرد مناسب در برخي كشورهاي درحال ‌توسعه، منجر به سردرگمي آن‌ها در ايجاد شهرهاي هوشمند شده است. شهر هوشمند به دنبال آن است كه با بهره از فناوري، فرآيندهاي فوق را تسريع و تسهيل نموده و پاسخ‌هاي بهتري به چالش‌هاي شهري مانند توازن جمعيت و تغييرات آب‌وهوايي بدهد. تحقق شهر هوشمند در هر كشور نيازمند چارچوب و رويكردي متناسب با شرايط آن است. كشورهاي درحال‌توسعه تلاش دارند به الگوي موردنظر خود در حصول شهر هوشمند برسند، در اين راستا نياز است تا ايران نيز الگوي متناسب با خود را طراحي نمايد. يكي از مؤلفه‌هاي حياتي براي شناخت الگو، شناسايي عوامل تشكيل‌دهنده آن است. تحقيق حاضر به دنبال آن است تا عوامل تشكيل‌دهنده زيست‌بوم شهر هوشمند در ايران را با روش تحقيق آميخته اكتشافي بررسي نمايد. در اين راستا ابتدا با 13 نفر از خبرگان دانشگاهي و مديريت شهري مصاحبه و با بهره از روش تحليل مضمون (تم)، 65 مضمون پايه شناسايي شد. از اين ميان، با روش دلفي فازي مشخص شد كه 49 مضمون به اتفاق نظر متخصصين، در ايران قابل استفاده هستند، سپس براي رتبه‌بندي عوامل از آزمون فريدمن بهره برده شد و عوامل مهم معرفي گشتند. در اين راستا 5 عامل مهم براي ايجاد شهر هوشمند كه بايد موردتوجه سياست‌گذاران قرار گيرد عبارتند از: حكمراني هوشمند، مديريت هوشمند جمعيت، فناوري‌هاي هوشمند، محيط‌زيست هوشمند و حمل‌ونقل هوشمند.