بررسي ميزان فلزات سنگين در ماهيان حمري، شيربت و تيلاپيلا و ارزيابي ريسك براي مصرف كنندگان در رودخانه شاوور شهرستان شوش

هدف از اين مطالعه ماهيان بومي حمري و شيربت و تيلاپيا در رود خانه شاوور شهرستان شوش از نظر آلودگي به فلزات بررسي سنگين و ارزيابي خطر براي مصرف كنندگان است براي بررسي ميزان فلزات سنگين باقيمانده در گوشت ماهيان از چند قسمت رودخانه شاوور شهرستان شوش نمونه ها جمع آوري شد نتايج حاصل از آمار توصيفي نشان داد كه بين مقدار باقيمانده عناصر در ماهيان گونه هاي شيربت و حمري و تيلاپيا ارتباط معناداري وجود نداشت (۰/۰۵ p) . بين غلظت فلزات سنگين در فصل تابستان و زمستان نيز اختلاف معني دار بود (۰/۰۵ p) مقايسه مقادير فلزات سنگين باقيمانده در گوشت ماهيان حمري و شيربت و تيلاپيا با استانداردهاي بين المللي نشان داد كه غلظت تمامي عناصر به جز سرب و نيكل به طور معني داري كمتر از حد مجاز بودند ۰/۰۵ p)، همچنين غلظت نيكل بالاتر از استانداردهاي جهاني بود اما اختلاف معناداري نداشتند (۰/۰۵ p). غلظت سرب به طور معني داري بيشتر از حد مجاز بود (۰/۰۵ p) . ارزيابي خطر بهداشتي نشان داد كه با توجه به حداكثر مصرف روزانه قابل تحمل (MTDI) فلزات سنگين مصرف روزانه و مداوم اين محصولات توسط گروه هاي سني مختلف كودكان و بزرگ (سالان مصرف كنندگان به جز سرب كاملا ايمن بوده و مخاطره اي از اين نظر براي آنها وجود ندارد. همچنين برآورد دريافت روزانه و با توجه به مقادير MTDI در همه فلزات به جز سرب نشان داد كه مصرف ماهيان شيربت و حمري و تيلاپيا در حال حاضر خطري را براي سلامتي انسان ايجاد نميكند با اين وجود براي پيشگيري از رخداد آلودگي احتمالي در آينده از نظر مديريتي بايد توجه بيشتري به اين آلاينده ها و منابع احتمالي آنها شود.