مقايسه رشد و خصوصيات لاشه گوسفند لري در شرايط شير پروار، پس از خروج از مرتع و پرواربندي

به منظور بررسي رشد و خصوصيات لاشه در شرايط شير پروار، پس از خروج از مرتع و پرواربندي96 رأس گوسفند لري در سنين 3.5، 6.5، 9.5و12.5ماهه طي دو سال مورد مطالعه قرار گرفت. بره هاي شير پروار با شير (بعلاوه شبدر بصورت آزاد از يك ماهگي) تغذيه شدند. بره هاي گروه دوم از 3.5 تا 6.5 ماهگي از مرتع باضافه خوراك مكمل تعليف شدند. بره هاي 9.5 و 12.5 ماهه فقط با تغذيه دستي تعليف شدند. اضافه وزن روزانه در نرها به ترتيب 228، 143، 136 و 144گرم در ماده ها 192، 127، 103 و 101 گرم بود (0.01 p ). وزن كشتار بين نرها و ماده ها و در گروهاي سني مختلف تفاوت معني داري (0.01 p ) نشان داد. كمترين درصد لاشه در بره هاي 6.5 ماهه نر و ماده و بالاترين آن در سن12.5 ماهه نر مشاهده شد (0.01 p ). بالاترين درصد گوشت لاشه در سن9.5 ماهه ماده درسال دوم به مقدار62.03% بود (0.01 p). بيشترين درصد استخوان لاشه در 6.5 ماهه ماده به مقدار 27.83 درصد و كمترين در 12.5ماهه ها بود (0.01 p). بيشترين درصد چربي لاشه در سن 12.5 ماهه نر در سال اول با 30.25 درصد و كمترين آن در 6.5 ماهه نر با 13.75 درصد بود (0.01 p). اوزن چربي داخلي لاشه، دنبه، كله، پوست، جگر، قلب، معده و روده هاي خالي در دو جنس و در گروه هاي سني تفاوت معني داري نشان داد (0.01 p). همبستگي بالا و مستقيمي بين وزن زنده با اوزان كله، پوست، قلب، جگر، وزن لاشه و دنبه، گوشت، چربي و استخوان لاشه بدست آمد (0.01 p ). بين وزن زنده دام با درصد گوشت و درصد استخوان رابطه منفي وجود داشت (0.01 p ). بهترين سن كشتار بره هاي پرواري گوسفند لري در 9.5 ماهگي و در جنس نر بود. ادامه پروار باعث افزايش چربي لاشه گرديد. بره ها پس از خروج از مرتع اگر بلافاصله كشتار گردند، وزن كشتار، درصد لاشه و گوشت كمتر از حد نهايي ظرفيت واقعي اين نژاد مي باشد.