تأثير سطوح مختلف دي‌اكسيد‌ كربن و محلول‌پاشي اتانول بر رشد و برخي ويژگي‌هاي فيزيولوژيك و بيوشيميايي ريحان

به‌منظور بررسي تأثير سطوح مختلف دي‌اكسيد كربن و محلول‌پاشي اتانول بر فرايندهاي فيزيولوژيك و بيوشيميايي ريحان رقم‌كشكني لولو (Ocimum basilicm cv. Keshkeni luvelou) آزمايشي گلداني به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در گلخانه پژوهشي گروه علوم باغباني و مهندسي فضاي سبز دانشگاه فردوسي مشهد در سال 1398 اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل محلول‌پاشي اتانول در 4 سطح (0، 10، 20 و 30 درصد حجمي) و دي‌اكسيد كربن در 3 سطح (380، 700 و 1050 ميكرومول بر مول) بودند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه بيش‌ترين محتواي نسبي آب برگ، فتوسنتز، تعرق، هدايت روزنه‌اي و پروتئين برگ در تيمار محلول‌پاشي 20 درصد حجمي اتانول همراه با كاربرد 700 ميكرومول بر مول دي‌اكسيد كربن بود كه به‌ترتيب 45، 295، 684، 83 و 328 درصد افزايش نسبت به تيمار شاهد داشت. جرم زيست‌توده تازه و خشك شاخساره با افزايش غلظت دي‌اكسيد كربن و محلول‌پاشي اتانول افزايش معني‌داري پيدا كردند. به‌طوري‏كه بيش‌ترين مقدار آن‌ها در محلول‌پاشي 30 درصد حجمي اتانول همراه با كاربرد 700 ميكرومول بر مول دي‌اكسيد كربن به‌دست آمد كه به‌ترتيب 176 و 76 درصد نسبت به تيمار شاهد افزايش داشت.بيش‌ترين فعاليت آنزيم‌هاي پلي‌فنل اكسيداز، گاياكول پراكسيداز و مقاومت روزنه‌اي و نشت الكتروليت مربوط به محلول‌پاشي 30 درصد حجمي اتانول همراه با كاربرد 1050 ميكرومول بر مول دي‌اكسيد كربن بود كه به‌ترتيب 2، 4، 65 و 76 درصد نسبت به تيمار شاهد افزايش نشان داد. در كل نتايج اين پژوهش نشان داد محلول‌پاشي 20 و 30 درصد حجمي اتانول همراه با كاربرد 700 ميكرومول بر مول دي‌اكسيد كربن بيش‌ترين تأثير را در افزايش فتوسنتز و در نهايت زيست‌توده تازه و خشك گياه ريحان داشت.