پالايش آرسنيك و منگنز در آب آلوده توسط گياه دانه قناري (.Phalaris arundinacea L) در بستر شني اشباع

آلودگي آب توسط فلزات سنگين، يك تهديد زيست‌محيطي است كه سلامت انسان را به خطر مي‌اندازد. گياه‌پالايي از راه تالاب‌هاي مصنوعي، روشي هماهنگ با محيط زيست براي حذف فلزهاي سنگين است. هدف اين پژوهش، بررسي عملكرد گياه دانه قناري (.Phalaris arundinacea L) براي حذف آرسنيك و منگنز محلول در بستر شني اشباع در زمان‌هاي مختلف ماندابي (HRT) بود. اين پژوهش شامل دو آزمايش جداگانه به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح آماري كاملاً تصادفي با سه تيمار شامل 2 طول بستر (BL) (50 و 100 سانتي‌متر)، 4 غلظت دو فلز سنگين (Ci) (آرسنيك: 0، 2، 4، 6 و منگنز: 0، 10، 20، 30 ميلي‌گرم بر ليتر) و 5 زمان ماندابي (3، 6، 9، 12 و 15 روز) در 3 تكرار بود. براساس نتايج، بيشينه جذب آرسنيك (Absmax) مربوط به تيمار 6 ميلي‌گرم بر ليتر، زمان ماند 9 روز به ميزان 5/88 ميلي‌گرم بر ليتر و بيشينه جذب منگنز مربوط به تيمار 30 ميلي‌گرم بر ليتر، زمان ماند 9 روز به ميزان 29/25 ميلي‌گرم بر ليتر بود. فاكتور تجمع زيستي (BCF) گياه دانه قناري براي آرسنيك و منگنز، به‌ترتيب برابر 2/29 و 0/15 بود كه بيان‌گر جذب بيش‌تر آرسنيك نسبت به منگنز به ميزان 15/26 برابر بود. مقادير به‌دست آمده براي جذب سطحي آرسنيك و منگنز توسط بستر شن (qeAs=0.005 mg/g و qeMn=0.004 mg/g) نشان‌دهنده تأثير بسيار ناچيز اين فرايند در اين آزمايش بود. ميانگين بيشينه بازده گياه پالايي (RE) منگنز برابر 99/61 درصد در غلظت 20 ميلي‌گرم بر ليتر، طول بستر 100 سانتي‌متر و روز پانزدهم،‏ و براي آرسنيك برابر 98/11 درصد در غلظت 6 ميلي‌گرم بر ليتر، طول بستر 50 سانتي‌متر و روز ششم بود. با توجه به نتايج، گياه دانه قناري در شرايط ماندابي و بستر شني، بازده بسيار مطلوبي در حذف منگنز و آرسنيك محلول نشان داد.