شناسايي و رتبه بندي عوامل مؤثر بر اصلاح رفتارهاي بهداشت، ايمني و محيط زيست (مطالعه موردي: شهرداري تهران)

سابقه و هدف: تئوري‌ها و چارچوب‌هاي بي‌شماري براي درك و مداخله در تعيين‌كننده‌هاي رفتاري مورداستفاده قرارگرفته است اما اين متغيرها در رفتار ايمني افراد در همه جوامع صنعتي و صنايع متنوع با ويژگي‌هاي مختلف فرهنگي تأييد نشده است. هدف از اين پژوهش شناسايي و رتبه‌بندي عوامل مؤثر بر اصلاح رفتارهاي ايمني كاركنان اجرايي شهرداري تهران بود.مواد و روش‌ها: مطالعه اين پژوهش از نوع موردي و جامعه آماري، متخصصان، خبرگان و كارشناسان بهداشت، ايمني و محيط زيست شهرداري تهران بودند. ابزار گرداوري اطلاعات در اين پژوهش استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي و تكنيك دلفي براي شناسايي عوامل فردي و سازماني مؤثر بر اصلاح رفتارهاي كاركنان بود. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي و نرم‌افزارEXPERT CHOICE صورت گرفت.يافته‌ها: با توجه به نتايج حاصل در رابطه با شناسايي عوامل سازماني مي‌توان ابراز داشت كه از ميان عوامل سازماني مؤثر بر اصلاح رفتارهاي ايمني كاركنان اجرايي شهرداري، فرهنگ ايمني با وزن نسبي 109/ 0 به‌عنوان مهم‌ترين عامل سازماني شناخته‌شد. به‌طوركلي مي‌توان گفت از بين مؤلفه‌هاي فردي و سازماني؛ مؤلفه‌هاي فردي رتبه بالاتري را نسبت به مؤلفه‌هاي سازماني به خود اختصاص دادند از طرفي يافته‌هاي حاصل از رتبه‌بندي عوامل فردي نيز ابراز داشت مؤلفه درك ريسك با ميانگين رتبه 0.179 داراي بالاترين رتبه بود.نتيجه گيري: در شهرداري تهران براي حصول نتيجه‌ زودتر در پيشبرد سيستم و اصلاح رفتار كاركنان در حوزه ايمني مي توان به ترتيب بر روي 1 درك ريسك 2 نگرش 3 آگاهي و دانش 4 فرهنگ ايمني 5 تعهد مديريت 6 جو ايمني سازماني 7 ارتباطات مؤثر هدف‌گذاري و برنامه‌ريزي كرد.