مقايسه اثر 8 هفته تمرينات عملكردي و تعادلي بر ترس از سقوط و كيفيت زندگي سالمندان

سابقه و هدف: ترس از سقوط باعث كاهش استقلال و افزايش وابستگي در سالمندان مي شود و زمينه ساز پيامد هاي منفي از جمله كاهش انجام كار هاي روزمره زندگي(ADL)، كاهش فعاليت هاي فيزيكي و كيفيت زندگي پايين تر مي شود. از اين رو هدف پژوهش حاضر مقايسه تاثير 8 هفته تمرينات عملكردي و تعادلي بر ترس از سقوط و كيفيت زندگي سالمندان بود. روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي (مداخله اي) با طرح پيش آزمون، پس آزمون بود. براي اين پژوهش از تعداد 60 سالمند بالاي 65 سال استفاده شد كه به صورت تصادفي و انتخاب كد هايي كه از قبل توسط همكار پژوهشي در برگه هاي مخصوص نوشته شده بود به روش دو سويه كور در دو گروه تمرينات عملكردي (30نفر) با ميانگين سني 66 و تمرينات تعادلي (30 نفر) با ميانگين سني 65 قرار گرفتند. دو گروه، تمرينات را براي هشت هفته و هر هفته سه جلسه 1 ساعته انجام دادند. براي اندازه گيري ترس از سقوط از فرم بين المللي ترس از سقوط (FES-I) و براي بررسي كيفيت زندگي از پرسشنامه كيفيت زندگي ليپاد استفاده شد. آناليز داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد. براي تعيين اختلاف بين پيش آزمون و پس آزمون، بين گروهي و درون گروهي به ترتيب ازT  مستقل و T وابسته در سطح معناداري p 0.05 استفاده شد. يافته‌ها: در مقايسه درون‏گروهي در هر دو گروه بين مقدار ميانگين ترس از سقوط و كيفيت زندگي در سالمندان در پيش ‏آزمون و پس‏ آزمون تفاوت معني داري مشاهده شد (P = 0.001) ولي در مقايسه بين‏ گروهي در پيش آزمون (P = 0.884) و پس آزمون (P = 0.566) ترس از سقوط و پيش آزمون (P = 0.507) و پس آزمون (P = 0.603) كيفيت زندگي تفاوت معني داري بين دو گروه مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته هاي اين مطالعه به نظر مي رسد تمرينات عملكردي و تعادلي هر دو مي توانند باعث كاهش ترس از سقوط و افزايش كيفيت زندگي سالمندان شوند. به نظر مي رسد كه چون بين دو گروه تفاوت معني داري مشاهده نشد؛ از هر دو نوع تمرين مي توان براي كاهش ترس از سقوط و افزايش كيفيت زندگي سالمندان استفاده كرد. با اين حال براي نتيجه گيري نياز به مطالعات بيشتر و با نمونه هاي زيادتر مي باشد.