تأثير عوامل فردي و عوامل سازماني بر اصلاح رفتارهاي بهداشت، ايمني و محيط زيست كاركنان در مديريت شهري

سابقه و هدف: هدف از اين پژوهش بررسي تأثير عوامل فردي و سازماني بر اصلاح رفتارهاي سلامت، ايمني و محيط ‌زيست (HSE) كاركنان اجرايي شهرداري تهران بود. جامعه آماري اين پژوهش كاركنان اجرايي شامل كاركنان 137 و خدمات شهري در شهرداري تهران به تعداد حدود 1000 نفر بود. روش كار: ابزار گرداوري اطلاعات در اين پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بر اساس ادبيات پژوهش بود. تجريه و تحليل داده ها با روش هاي آمار توصيفي از جمله نمودارها، جداول و شاخصهاي عددي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي از جمله آزمون‌هاي كولموگروف اسميرونوف و روش هاي معادلات ساختاري و شاخص هاي برازش مدل از طريق نرم افزارهاي آماري SPSS، Smart- PLS استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد از عوامل فردي قدرت رابطه بين نگرش نسبت به رفتار و اصلاح رفتار برابر 793/ 0، آگاهي و دانش برابر776 /0  و درك ريسك برابر 779/ 0 محاسبه ‌شده است و از عوامل سازماني قدرت رابطه بين تعهد مديريت و اصلاح رفتار برابر  682/ 0، جو HSE سازماني375 /0، فرهنگ HSE 0/710 و ارتباطات مؤثر 330/ 0، محاسبه ‌شده است كه مقدار قابل ‌قبولي محسوب مي‌شود و نشان مي دهد بر اصلاح رفتار كاركنان اجرايي شهرداري تهران مؤثرند. نتيجه‌گيري: از يك‌سو نياز است كه كاركنان مراحل فرايند ايمني رفتاري و راهبرد آن را فراگرفته و از طرفي در سازمان بسترسازي براي مشاركت كل سيستم در فرايند ايمني فراهم گردد كه شناسايي عوامل تأثيرگذار بر اصلاح رفتار براي ارتقاء رفتار ايمن در سازمان ها، مقدمه اي براي انجام اين مهم مي باشد.