استرس شغلي و تاثير آن بر رفتارهاي نا‎ايمن در كاركنان آتش‎ نشاني

سابقه و هدف: حرفه آتش ‎نشاني يكي از پرمخاطره‎ترين مشاغل به حساب مي آيد. استرس شغلي به عنوان عامل تاثيرگذار در افزايش خطر مشكلات رواني و جسماني در محيط كار شناخته شده است. لذا هدف از اين مطالعه، بررسي ارتباط استرس شغلي با رفتار نا‎ايمن كاركنان آتش‎نشاني مي باشد. روش كار: پژوهش حاضر از نوع توصيفي‌- تحليلي بود كه در سال 1398 در بين كاركنان يكي از مناطق آتش‎نشاني شهر تهران انجام گرفت. تعداد 62 نفر با استفاده از نمونه‎گيري تصادفي ساده به عنوان عناصر نمونه آماري انتخاب شدند. جهت ارزيابي شيوع رفتار نا‎ايمن و وضعيت استرس شغلي به ترتيب از يك چك ليست محقق ساخته و پرسشنامه استرس شغلي سازمان اجرايي ايمني و بهداشت انگلستان استفاده گرديد و آناليز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و توسط آزمون هاي t- test مستقل و همبستگي پير‎سن‎ انجام گرفت. يافته‌ها: بيشترين رفتار نا‎ايمن مربوط به عدم استفاده از دستگاه تنفسي در حريق‎هاي كوچك بود. كمترين و بيشترين ميزان استرس شغلي مربوط به بعد ارتباط و تقاضا به‎ترتيب برابر 8.83 و22.58 بود و ميزان كل استرس شغلي برابر 107.29 بود. ارتباط معناداري بين رفتار نا‎ايمن و ابعاد استرس شغلي مشاهده نگرديد. نتيجه‌گيري: ميانگين نمره استرس شغلي در كليه افراد مورد بررسي بالا بود. عدم استفاده از شلوار و آور‎كت حريق و عدم استفاده از تجربيات همكاران در زمان حريق و حادثه جزء رفتارهاي نا‎ايمن كاركنان آتش نشاني بودند، لذا مديريت بايد آموزش‎ها و تمهيدات لازم را براي اصلاح اين رفتارهاي نا‎ايمن براي كاركنان آتش‎نشاني اتخاذ نمايد.