آسيب شناسي تردد غير مجاز در خطوط ويژه

زمينه و هدف: در چند سال اخير، آمار تلفات حوادث رانندگي در خط ويژه همچنان ارقام عجيبي را نشان مي دهد. ايمني معابر شهري از مسائل مهم در مديريت ترافيك شهرهاي كوچك و بزرگ است كه معمولاً تحت تأثير عوامل مختلفي از جمله احداث خطوط ويژه و توسعه حمل ونقل عمومي است. تحقيق حاضر با هدف آسيب شناسي تردد غير مجاز در خطوط ويژه انجام شده است.روش: اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، آميخته از نوع اكتشافي بود. جامعه آماري در بخش كيفي، خبرگان دانشگاه افسري و تربيت پليس امام حسن مجتبي ( ع )، ستاد پليس راهور فراجا به روش نمونه گيري هدفمند و در بخش كمّي كارشناسان پليس راهور و كارشناسان حمل ونقل و ترافيك شهرداري تهران به روش نمونه گيري طبقه اي بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها در بخش كيفي از روش تحليل تم با استفاده از نرم افزار MAXQDA2020 و در بخش كمّي از تحليل عاملي تأييدي و براي اعتبارسنجي مدل حاصل از بخش كيفي به روش مدل يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار از تحليل عاملي تأييدي pls  Smart بهره‌برداري شد.يافته ها: بيشترين تأثير آسيب شناسي تردد غير مجاز مربوط به آسيب شناسي ساختاري با مقدار36.14، و سپس مربوط به آسيب شناسي رفتاري با مقدار 32.77، در نهايت كمترين تأثير مربوط به آسيب شناسي زمينه اي با مقدار 17.96 در الگوي آسيب شناسي تردد غيرمجاز در خطوط ويژه مي باشد. از طرف ديگر بارهاي عاملي آسيب شناسي ساختاري با مقدار 0.891، آسيب شناسي رفتاري با مقدار 0.877 و آسيب شناسي زمينه اي با مقدار0.851 بيشتر از 0.5 هستند كه در سطح 0.95 معني دار بودند. نتايج: با آسيب شناسي تردد غيرمجاز در خطوط ويژه، تصويب قوانين بازدارنده و اثربخش، استفاده از ظرفيت هوشمندسازي معابر و ساير اقدامات انتظامي مي توان رفتار كاربران را كه يكي از عوامل مهم افزايش ايمني تردد در خطوط مذكور است، ارتقا بخشيد.