تأثير مؤلفه‌هاي كنترل اجتماعي بر تخلفات كاربران ترافيك تهران بزرگ

زمينه و هدف: كنترل اجتماعي، روشي براي كنترل، هدايت، نظارت، سازگاري شخص با بايدها و قوانين جامعه و همچنين ابزاري براي جلوگيري از بزهكاري و تخلف اجتماعي است كه به دو نوع رسمي (مجازات كيفري-جزايي) و غيررسمي (شماتت، سرزنش و طرد) است. ميزان تخلفات رانندگي در شهر تهران در سال هاي اخير روند رو به رشدي را داشته است. لذا هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي تأثير مؤلفه هاي كنترل اجتماعي بر تخلفات كاربران ترافيك در بين شهروندان تهران بزرگ است.روش: تحقيق حاضر از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت و روش، توصيفي - تحليلي با تكنيك پيمايشي مي‌باشد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﺗﺤﻘﯿﻖ را ﺷﻬﺮوﻧﺪان جنوب شهر تهران بزرگ ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد 384 ﻧﻔﺮ ﺑﺎ روش ﻧﻤﻮﻧﻪ‌ﮔﯿﺮي ﺧﻮﺷﻪ اي چند ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎب و براي تهيه پرسشنامه از پرسشنامه ميرفردي و فرجي (1395) و صفري قاديكلايي (1400) استفاده شد.يافته ها: يافته ها نشان داد، كنترل رسمي، پيوند اجتماعي و خودكنترلي (كنترل دروني) بر كاهش تخلفات كاربران ترافيك تأثير معني داري دارند. متغير كنترل رسمي با ضريب تأثير بتا (0.266)، خودكنترلي (0.160) و پيوند اجتماعي (0.155) به ترتيب بيشترين تأثير را بر كاهش تخلفات كاربران ترافيك دارد. همچنين تأثير كنترل غير رسمي (شماتت، سزنش و طرد) بر كاهش تخلفات كاربران ترافيك رد شد.نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه با استفاده از مؤلفه هاي كنترل اجتماعي مي توان 65 درصد از متغير كاهش تخلفات كاربران ترافيك را پيش بيني نمود و پليس راهنمايي و رانندگي با تقويت كنترل رسمي مي تواند به طور مؤثري تخلفات رانندگي را كاهش دهد.