تحليل انتقادي پديده «انزال در زنان» و آثار آن در فقه مذاهب اسلامي

زمينه و هدف: مشهور فقهاي اماميه و ديگر مذاهب اسلامي، بدون تفاوت گذاشتن ميان مردان و زنان، بيرون آمدن ترشحات تناسلي (مني) در مواجهات جنسي را كه از آن با عناويني همچون «انزال» و «امناء» ياد مي‌شود، سبب وجوب غسل دانسته‌اند. روش پژوهش: در اين پژوهش توصيفي – تحليلي با استفاده از منابع فقهي مذاهب اسلامي، بررسي موضوعي ترشحات جنسي مردانه و زنانه و ميزان شباهت يا تمايز آنها از يكديگر انجام گرفت. هدف تحقيق تطبيق و تبيين سطح سازگاري ديدگاه‌هاي فقهي با يافته‌هاي علمي بود. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد كه نظريۀ وجود ترشحات انزالي براي زنان متأثر از آموزه‌هاي طب كهن است، يافته‌هاي علمي شواهد قوي براي تأييد اين پديده ارائه نمي‌كنند. در نتيجه كاربرد واژه‌هاي «انزال» و «امناء» و نظاير آنها در متون روايي در مقايسۀ زنان با مردان، از گونۀ اشتراك لفظي است. با اين حال، اين عناوين، ناظر بر وضعيت ترشحات جنسي زنانه در تمامي فازهاي چرخۀ پاسخ جنسي است، چه اين ترشحات ناشي از آميزش جنسي (دخول) يا تحريك آلت تناسلي (ملاعبه) يا رؤياهاي جنسي (احتلام) باشد؛ نظريۀ مشهور فقها در تحقق جنابت براي زنان و وجوب غسل با وجود اين ترشحات، با چشم‌پوشي از اينكه ترشحات جنسي در وضعيت برانگيختگي دروني باشند يا به بيرون از فضاي مهبلي نيز سرايت كنند، موجه به‌نظر مي‌رسد.