بررسي مصاديق وجوب تحري در عبادات از منظر فقه اماميه

تحري يكي از اصطلاحات فقهي است كه در آن مكلف تلاش خود را براي رسيدن به مطلوب و مراد شارع به كار مي‌گيرد. اين پژوهش درصدد است با روش توصيفي و تحليلي به اين سؤال اساسي پاسخ دهد كه مصاديق وجوب تحري در عبادات چيست؟ تحري از آن جهت اهميت دارد كه مشروعيت آن برگرفته از قرآن، روايات، و عقل است و در عبادات كاربرد دارد و توجه به آن براي انجام دادن بهتر تكاليف الهي ضروري است. تحري چون شيوه‌ عملي است. بنابراين هدف كاربست تحري جلوگيري از اشتباه مكلف است. زيرا عدم التفات به آن منجر به قصور و فعل مكلف خواهد شد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه مصاديق وجوب تحري در عباداتي همچون تيمم، نماز، روزه، اعتكاف، و حج كاربرد عملي دارد.