تحليل و تطبيق نقوش دست‌بافته‌هاي عشاير قشقايي با نقوش صخره‌اي مسيرهاي كوچ و سكونتگاه‌هاي آنها در استان فارس

نقوش صخره‌اي همان نقش‌هاي حك‌شده يا نقاشي‌شده بر سطح صاف سنگ‌ها و صخره‌ها هستند كه از اولين نمونه‌هاي هنر انساني محسوب مي‌شوند. از آنجا كه اكثر اين نقوش در مسير كوچ عشاير، شكارگاه‌ها و چراگاه‌ها قرار دارند، فرضيه رويارويي و ارتباط عشاير با آنها بسيار قوت مي‌گيرد. حكاكي اين نقوش از نوعي سادگي برخوردار است، همان نوع سادگي كه در آثار هنري اقوام كوچنده نمايان است و به پيروِ آن در بين عشاير سرزمين ايران نيز بسيار نمود دارد. در پژوهش حاضر تلاش شده است نقوش صخره‌اي كه تاكنون در مسير پراكندگي عشاير قشقايي و ايل‌راه‌هاي آن‌ها در استان فارس شناسايي شده، با نقوش دست‌بافته‌هاي اين قوم مورد طبقه‌بندي، تحليل و تطبيق قرار گيرد و شباهت‌ها و ارتباط‌هاي احتمالي بين آن‌ها بيان شود. براي اين كار، وجوه مشترك نقش‌هاي اين دو توصيف شده و در نهايت اين فرضيه مطرح شده است كه نقوش مورد استفاده توسط خلق‌كنندگان هر دو هنر، احتمالاً به منظور ايجاد علامت يا رد پايي از خود براي نشان دادن حق مالكيت، نمايش واقعيت‌هاي موجود در زندگي اجتماعي و اقتصادي يا به نوعي عرضه تعلق قوميتي و عِرق ملي از سوي آن‌ها بوده است.