استفاده از شاخص‌‌هاي ساپروبي و هيلسنهوف در ارزيابي كيفيت آب پايين‌دست رودخانه تجن به‌منظور رهاسازي بچه ماهيان

هدف از اين مطالعه، شناسايي جوامع زئوپلانكتوني، ماكروبنتوزي و تعيين كيفيت آب با استفاده از شاخص‌هاي ساپروبي و هيلسنهوف در پايين‌دست رودخانه تجن با هدف بررسي محل رهاسازي بچه ماهيان مي‌باشد. در اين تحقيق در مسير رودخانه تجن از پايين‌دست پل تجن تا مصب رودخانه، تعداد 7 ايستگاه انتخاب شده و نمونه‌برداري از ارديبهشت تا مهر ماه 1401 به صورت ماهانه صورت گرفت. در نمونه‌برداري از زئوپلانكتون، 100 ليتر آب توسط تور مخروطي پلانكتون فيلتر شد. نمونه‌برداري از ماكروبنتوز توسط دستگاه گراب ( 225 سانتي‌متر مربع) و نمونه‌بردار سوربر (1600 سانتي‌متر مربع) با سه تكرار در هر ايستگاه انجام گرديد. در مجموع 25 گونه زئوپلانكتون طي نمونه‌برداري يك ساله در ايستگاه‌هاي مختلف از گروه‌هاي هولوپلانكتون و زئوبنتوزها شناسايي شدند. طي اين بررسي تعداد 8 خانواده شامل Chironomidae، Simuliidae، Baetidae، Hydropsychidae، Gammaridae، Lumbriculidae، Spionidae و Erpobdellidae شناسايي شدند. نتايج نشان داد كه تمامي ايستگاه‌ها به‌طور متوسط در طبقه كيفي β-mesosaprobity با آب نسبتاً آلوده قرار دارند. براساس شاخص زيستي هيلسنهوف درجه آلودگي آلي و كيفيت آب در ايستگاه‌هاي مختلف از طبقه كيفي عالي (بدون آلودگي) در ايستگاه‌هاي 6 و 7 (در فاصله 1 كيلومتري خط ساحلي و مصب) تا طبقه  متوسط با آلودگي در حد نسبتاً قابل توجه در ايستگاه 1 و 2  (بعد از پل تجن و 15 كيلومتر پايين‌تر از پل تجن) قرار گرفتند. با توجه به نتايج حاصل مي‌توان گفت كه اين شاخص‌ها براي ارزيابي كيفيت آب رودخانه تجن مناسب بوده و براي ايستگاه‌هاي 6 و 7 بايد از شاخص‌هاي سازگارتري استفاده گردد. ايستگاه 4 در فاصله 7 كيلومتري ساحل دريا (سوته) با آلودگي اندك از بهترين شرايط كيفيت آب برخوردار بود، بدين ترتيب به‌نظر مي‌رسد بهترين محل رهاسازي بچه ماهيان به‌لحاظ شرايط كيفي آب در سوته مي‌باشد. با توجه به نزديكي فاصله كيفي آب در منطقه مورد مطالعه، براي تعيين محل دقيق رهاسازي بچه‌ماهيان بايد پارامترهاي زيستگاهي را مورد توجه قرار داد.