مقايسه تاثير آموزش حضوري و مجازي بر خودكارآمدي و تبعيت از درمان بيماران مبتلا به پرفشاري خون

مقدمه: مديريت مؤثر پرفشاري خون نيازمند تبعيت درمان و افزايش خودكارآمدي بيماران است. اين مطالعه با هدف مقايسه تأثير آموزش حضوري و مجازي بر خودكارآمدي و تبعيت از درمان بيماران مبتلا به پرفشاري خون انجام ‌شد. روش: اين مطالعه كارآزمايي باليني سه گروهي، قبل و بعد با شركت 120 بيمار مبتلا به پرفشاري خون در درمانگاه بيمارستان قلب فرشچيان همدان انجام‌شد. بيماران به روش دردسترس انتخاب و با استفاده از بلوك‌هاي جايگشتي به گروه‌هاي آموزش حضوري (40 نفر)، مجازي (40 نفر) و كنترل (40 نفر) تخصيص يافتند. گروه كنترل فقط مراقبت‌هاي معمول درمانگاه را دريافت‌كردند اما بيماران گروه آموزش حضوري علاوه بر آن، در چهار جلسه حضوري 45-40 دقيقه‌اي به‌صورت هفته‌اي يكبار، تحت آموزش قرارگرفتند. گروه آموزش مجازي اين آموزش‌ها را به‌صورت مجازي دريافت‌كردند. پرسشنامه‌هاي تبعيت از درمان مدانلو و خودكارآمدي شرر قبل و دو ماه بعد از اتمام مداخله تكميل‌گرديد. يافته‎ها: قبل از مداخله اختلاف بين گروهي معناداري در متغييرهاي دموگرافيك و ميانگين نمرات تبعيت از درمان و خودكارآمدي بيماران سه گروه ديده‌نشد (0/05 P)، با اين حال پس از مداخله افزايش معني‌داري در تبعيت از درمان و خودكارآمدي گروه آموزش حضوري و مجازي نسبت به گروه كنترل مشاهده‌شد (0/05  P)، همچنين تبعيت از درمان و خودكارآمدي در گروه آموزش حضوري نسبت به گروه آموزش مجازي افزايش معني‌داري را نشان‌داد (0/05 P). نتيجه‎گيري: نتايج نشان‌داد كه هر دو روش آموزش حضوري و مجازي به‌طور مؤثري مي‌تواند تبعيت از درمان و خودكارآمدي بيماران مبتلا به پرفشاري خون را بهبودبخشد؛ لذا، به پرستاران پيشنهادمي‌‌گردد در كنار روش‌هاي سنتي آموزش به بيمار از آموزش حضوري و مجازي براساس نيازها و شرايط بيمار استفاده‌ نمايند.