ارتباط هايپوناترمي با مننژيت باكتريال و غير باكتريال و عوارض آن

سابقه و هدف: با توجه به عدم شناخت كافي و تفاوت شيوع هيپوناترمي در مننژيت غير باكتريال و مننژيت باكتريال، اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط هايپوناترمي با مننژيت باكتريال و غير باكتريال و عوارض آن انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 183 كودك مبتلا به مننژيت مراجعه كننده به بيمارستان كودكان شفيع‏زاده اميركلا در سه گروه سني يك ماه تا 2 سال، 5-2 سال و 18-5 سال انجام شد. بر اساس آناليز مايع مغزي نخاعي موارد مننژيت باكتريال به صورت 100 WBC با ارجحيت PMN، گلوكز كمتر از 40% قند سرم و پروتئين بيشتر از g/L 1 يا كشت يا اسمير مثبت در نظر گرفته شدند و موارد مننژيت غير باكتريال به صورت 100 WBC با ارجحيت لنفوسيت، گلوكز بيشتر از 60% قند سرم و پروتئين كمتر از g/L 1 كشت يا اسمير منفي در نظر گرفته شدند. جنس كودكان، طول زمان بستري و بروز تشنج در دو گروه مننژيت باكتريال و غير باكتريالي با و بدون هيپوناترمي بررسي و مقايسه شد.يافته‌ها: در اين مطالعه ميانگين سني پسران (47/10±68/26) مبتلا به مننژيت نسبت به دختران (32/50±42/56) بيشتر بوده است (0/001 p). ميانگين سني بيماران مبتلا به مننژيت داراي هيپوناترمي (47/56±51/87) نسبت به بيماران بدون هيپوناترمي (45/03±72/54) كمتر بوده است (0/002=p). فراواني هيپوناترمي در كودكان مبتلا به مننژيت با سن كمتر از 2 سال نسبت به ساير گروه سني (52 بيمار) (0/002=p)، و همين طور نوزاداني كه دچار تشنج شدند (37 بيمار) (0/001=p) به طور معني‏داري بيشتر بوده است. در كودكاني كه هيپوناترمي داشتند، مدت بستري در بيمارستان به طور معني‏داري بيشتر بوده است (108 بيمار) (0/01=p).نتيجه‌گيري: بر اساس مطالعه حاضر، مشخص شد كه كودكان با سن كمتر در معرض خطر بيشتري براي هيپوناترمي هستند و نيز وجود هيپوناترمي در ابتداي تشخيص مطرح كننده خطر بيشتري براي تشنج و افزايش طول بستري است. اگرچه ريسك هيپوناترمي در هر دو نوع مننژيت باكتريال و غير باكتريال تقريباً يكسان بوده است.