مقايسه درمان شناختي رفتاري متمركز بر سبك زندگي با درمان بازسازي شناختي معنايي بر خستگي مزمن در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير

سابقه و هدف: بيماري‌هاي گوارشي يكي از مهم‌ترين و شايع‌ترين بيماري‌هاي مزمن غير واگير هستند كه بار اقتصادي و فشار رواني زيادي را به جامعه و سيستم بهداشتي و درماني تحميل مي‌كنند، با توجه به ابهام در زمينه سبب شناختي و درمان سندرم روده تحريك‌پذير، اين مطالعه با هدف مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري متمركز بر سبك زندگي با درمان بازسازي شناختي معنايي بر خستگي مزمن در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير انجام شد.مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 45 نفر از بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير مراجعه كننده به مطب خصوصي در 3 گروه 15 نفري درمان شناختي رفتاري متمركز بر سبك زندگي، درمان بازسازي شناختي معنايي و گروه كنترل كه هيچ درمان شناختي دريافت نكردند، به صورت پيش آزمون و پس آزمون انجام شد. براي جمع آوري اطلاعات از مقياس خستگي استمس با 5 زير مقياس خستگي عمومي، خستگي جسمي، كاهش فعاليت، كاهش انگيزه، خستگي ذهني استفاده شد. نمره كل شدت خستگي بيمار از صفر تا 100 به دست مي‌آيد، كه نمره 40-20 نشان دهنده ميزان خستگي پايين، 60-40 ميزان خستگي متوسط و نمره بالاي 60 بيانگر خستگي بالا در فرد مي‌باشد. گروه‌ها قبل، بعد و يك ماه پس از درمان با هم مقايسه شدند.يافته‌ها: در اين مطالعه 22 زن (48/9%) و 23 مرد (51/1%) در محدوه سني 49-25 سال شركت داشتند. يافته‌ها نشان داد كه درمان شناختي رفتاري متمركز بر سبك زندگي در پس آزمون با نمره (11/12±53/53) و درمان بازسازي شناختي معنايي با نمره (14/57±60/40) و در پيگيري يك ماه بعد به ترتيب با نمره (11/68±55/80 و 14/94±59/72) بر خستگي مزمن در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير موثر بودند (0/05 p). اين دو گروه مداخله با گروه كنترل نيز به ترتيب با نمره (15/70±64/53 و 15/77±64/46) نيز تفاوت معني‌داري داشتند (0/05 p).نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه درمان شناختي رفتاري متمركز بر سبك زندگي و درمان بازسازي شناختي معنايي بر خستگي مزمن در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير موثر است.