بررسي تنوع ژنتيكي درون گونه‌اي پنج رقم اركيده فالانوپسيس شاخه بريده با استفاده از نشانگرهاي مولكولي RAPD و IRAP

فالانوپسيس  يكي از شناخته‌شده‌ترين جنس‌هاي تيره اركيده است كه به دليل قابليت سازگاري بالا با شرايط محيطي مختلف از رشد نسبتاً مناسبي نيز برخوردار است. برنامه اصلاح فالانوپسيس و بررسي كامل  نتاج به‌طور معمول  نياز به سه تا پنج سال زمان دارد كه با استفاده از نشانگرهاي مولكولي اين زمان را مي‌توان كاهش داد. در اين تحقيق، نتاج حاصل از تلاقي 5 رقم مختلف، به‌منظور كوتاه كردن زمان جهت انتخاب ژنوتيپ‌هاي برتر با استفاده از نشانگرهاي مولكولي رپيد و آيرپ  مورد بررسي قرار گرفتند. از مجموع 299 نوار توليد شده در رپيد، 86 درصد نوارها چند شكل بودند. ميانگين تعداد نوارهاي چند شكل 5/13 نوار براي هر آغازگر بود. ميزان حداقل تشابه ژنتيكي با استفاده از نشانگر رپيد و ضريب تشابه ني  بين هيبريدهاي ’Sevilla’×’Sevilla’ و ’Manila’×’Bombay’ 43 درصد و حداكثر آن بين هيبريدهاي ’’Sevilla’×’Okayama و ’Okayama’×’Sevilla’  معادل 72 درصد به‌دست آمد. از 6 تركيب آغازگر انتخابي آيرپ، در مجموع 83 نوار توليد شد كه از اين تعداد 72 نوار چند شكل بودند. بالاترين درصد چندشكلي را تركيب آغازگرهاي 3′LTR- LTR6150 و 3′LTR-3′LTR و پايين‌ترين را Sukkula -3′LTR توليد كردند. ميزان حداكثر تشابه ژنتيكي با استفاده از نشانگر آيرپ بين هيبريدهاي ’Sevilla’×’Okayama’  و ’Sevilla’×’Manila’  با مقدار 82 درصد و كمترين همساني بين هيبريدهاي ’Sevilla’×’Sevilla’  و ’’Manila’×’Bombay در حد تشابه 32 درصد مشاهده شد كه به ترتيب حاكي از ميزان نزديكي و دوري ژنتيكي اين ژنوتيپ‌ها نسبت به يكديگر مي‌باشد. با استفاده از نتايج اين پژوهش، ژنوتيپ‌هاي نوتركيب با الگوي باندي متفاوت از والدين مي توانند براي برنامه‌هاي به‌نژادي جهت توليد و معرفي ارقام جديد استفاده شوند.