بيماري سوختگي سياه خرما

بيماري سوختگي سياه يكي از بيماري ‌هاي مهم و خسارت ‌زاي خرما در بسياري از مناطق دنيا شامل عمان، عراق، قطر، عربستان سعودي، كويت و امارات متحده عربي محسوب مي‌ شود. بيماري نخستين بار در ايران در سال 1394 از طبس در استان خراسان جنوبي گزارش شده و طي سال ‌هاي بعد، نشانه ‌هاي بيماري به صورت پراكنده در استان ‌هاي كرمان، هرمزگان، فارس و بوشهر نيز مشاهده گرديده است. دو قارچ Thielaviopsis paradoxa  و T. radicicola  به عنوان عوامل بيماري شناخته شده اند. نشانه ‌هاي بيماري شامل بافت مردگي، پژمردگي، خميدگي تاج درخت، پوسيدگي مريستم انتهايي و مرگ درخت است. بيماري غالباً روي درختاني كه تحت تأثير تنش‌ هاي محيطي، به ويژه تنش شوري و خشكي قرار دارند، مشاهده مي‌ شود. اين بيماري تا كنون از 21 رقم خرما در دنيا گزارش شده است، هرچند كه حساسيت رقم‌هاي مختلف نسبت به بيماري متفاوت است. روش‌هاي مديريت تلفيقي بيماري شامل پيشگيري از ورود بيماري به منطقه، اجتناب از وارد شدن آسيب به درختان خرما، رعايت اصول بهداشت گياهي، مديريت تنش ‌هاي محيطي و برقراري تهويه مناسب در نخلستان، مبارزه زيستي و شيميايي در اين مقاله شرح داده شده اند.