فراتركيب روش هاي نقـد آثار طراحي صنعتي در ايران

در حوزه‌هايي مانند ادبيات، هنر و طراحي، نقد يكي از روش‌هاي مهم كسب و انتقال دانش است. اگرچه موضوع نقد آثار مورد توجه و حتي تاييد و تاكيد مجامع علمي طراحي صنعتي است اما پژوهش در اين حوزه نسبت به حوزه‌هاي مشابه بسيار محدود‌تر و معدود‌تر است و به علت وجود بسياري مشكلات ساختاري، بخصوص در داخل كشور، اين حوزه در يك وضعيت غامض قرار گرفته است. لازمه‌ خروج از اين وضعيت، شناخت درست حوزه‌ نقد آثار طراحي صنعتي در ايران است. در اين راستا، اين پژوهش به بررسي اين پرسش‌هاي محوري ‌مي‌پردازد كه: «سير تحول نقد آثار طراحي صنعتي در ايران چه بوده است؟ و روش‌هاي نقد آثار طراحي صنعتي رايج در ايران چه هستند؟»براي دست‌يابي به پاسخ، در بخش‌هاي مختلف از روش‌هاي مقتضي استفاده شده است. به طور كلي اين يك پژوهش فراتركيبي است. از اين رو پس از مرور نظام‌مند و انتخاب منابع، واحدهاي تحليلي ـ محتوايي استخراج و كدگذاري شده اند و سپس يافته هاي كيفي تركيب و مورد بحث قرار گرفته اند. در نتيجۀ تركيب و بحث هاي انجام شده، در گام نخست اين پژوهش يك طبقه‌بندي چهارگانه براي انواع نقد آثار طراحي صنعتي ايجاد شده است. سپس نـُه گونه نقد، در پيشينه‌ موضوع شناسايي گرديده است. پس از آن سير شكل گيري نقد طراحي در ايران تشريح شده و با تمركز بر روش فراتركيب، دو روش نقد رايج در فضاي دانشگاهي كشور فراتركيب و معرفي شده‌اند. در پايان سه راهبردِ پژوهش رايج در پژوهش‌هاي نقادانه نيز معرفي شده‌اند.