طراحي و اعتباريابي دروني الگوي آموزشي - درماني آسيب هم‌وابستگي مبتني بر ادراك تجارب زيسته نوجوانان

هدف: نوجواني سومين مرحله رشدي است كه پس از اِتمام دوران كودكي آغاز شده و تحت‌تاثير تحولات رشدي كه با آن مواجهه است در مقايسه با ساير مراحل زندگي، بيش‌تر در معرض بدكاركردي‌هاي رشدي و آسيب‌هاي روانشناختي _ اجتماعي قرار دارد. پژوهش حاضر باهدف طراحي و اعتباريابي دروني الگوي آموزشي- درماني آسيب هم وابستگي مبتني بر ادراك تجارب زيسته نوجوانان هم وابسته شهرستان خاتم انجام شد. مواد و روش: از روش تركيبي از نوع اكتشافي متوالي استفاده شد. در بخش كيفي از روش تحليل محتواي استقرايي و در بخش كمي با استفاده از روش پيمايشي به گرداوري نظرات اساتيد و مختصصان پرداخته شد. در بخش كيفي تحقيق، نمونه آماري جهت مصاحبه هاي نيمه ساختارمند شامل 15 تن از نوجوانان هم وابسته شهرستان خاتم بودند. در بخش كمي تعداد 12 تن از اساتيد ومتخصصين بودند كه به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. بر اساس تحليل محتواي انجام‌شده، 5 ضمنون اصلي و 12 زير مضمون استخراج شدند. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش در بخش كيفي نشان داد كه مضمون ها و زير مضمون ها در دو بعد فردي و اجتماعي به ترتيب شامل: واكنش‌گري كه خود شامل زير مولفه‌هاي (انكار، وسواس و خشم)، مولفه نياز به كنترل كه خود شامل زير مولفه هاي (سركوب احساسات و ضعف در برقراري ارتباط) و مولفه ازخودبيگانگي بود و در بعد اجتماعي شامل مولفه هاي؛ وابستگي ميان فردي كه خود شامل زير مولفه هاي (كنترل كردن، بي‌اعتمادي، روابط ناهنجار، حدومرزهاي ضعيف) و مولفه تمركز بر خارج از خود كه خود شامل زير مولفه هاي (مراقبت از ديگران و متأثر از عوامل خارجي) بودند. نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه دست اندكاران نظام تعليم و تربيت به منظور طراحي و اجراي آموزش اثر بخش براي رشد و بهبود خودكارآمدي نوجوانان الگوي پيشنهادي اين پژوهش را مد نظر قرار دهند.‌