پيش بيني ولع مصرف مواد بر اساس حمايت اجتماعي ادراك شده و سبك‌هاي دلبستگي در معتادان مراجعه كننده كنگره 60 در تهران

زمينه و هدف: اين پژوهش به بررسي نقش حمايت اجتماعي ادراك‌شده و سبك‌هاي دلبستگي در پيش‌بيني ولع مصرف مواد در بين معتادان مراجعه‌كننده به كنگره 60 تهران مي‌پردازد. مواد و روش: اين مطالعه توصيفي-همبستگي است. جامعه آماري شامل معتادان مراجعه‌كننده به كنگره 60 در تهران بود كه از بين آن‌ها 250 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامه ولع مصرف فرانكن و همكاران، پرسش‌نامه دلبستگي بزرگسالان كولينز و ريد، و مقياس حمايت اجتماعي ادراك‌شده زيمت و همكاران بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه حمايت اجتماعي ادراك‌شده با ولع مصرف مواد رابطه منفي و معناداري دارد (0.01 p). همچنين، سبك دلبستگي ايمن با ولع مصرف مواد رابطه منفي و سبك‌هاي دلبستگي اجتنابي و اضطرابي با ولع مصرف مواد رابطه مثبت داشتند (0.01 p). نتيجه‌گيري: حمايت اجتماعي ادراك‌شده و سبك‌هاي دلبستگي به‌عنوان عوامل پيش‌بيني‌كننده مهم در كاهش ولع مصرف مواد در معتادان مطرح هستند. تقويت حمايت اجتماعي و بهبود سبك‌هاي دلبستگي در برنامه‌هاي درماني معتادان توصيه مي‌شود.‌