تحليل ماهيت و كمال انسان از منظر راجرز و نقد آن براساس فلسفه سينوي

ماهيت و كمال انسان از منظر راجرز و نقد آن براساس فلسفه سينوي، مساله اين مقاله است. مكتب انسان‌گرايي كه بر اصولي همچون احترام به ارزش‌هاي فرد، عدم تعصب به روش‌هاي پذيرفته شده ديگر و علاقمندي به كشف جنبه‌هاي جديد رفتار انسان تكيه دارد و انتقادات جدي بر مكاتب روان‌شناسي ديگر بالاخص روان‌كاوي و رفتارگرايي دارد. علت گرايش به روا‌نشناسي انسان‌گرا وضعي بود كه روان‌شناسي، سال‌ها بدان محكوم شده بود و با محدود كردن خويش در مطالعه رفتار، خود انسان را مورد غفلت قرار داده بود و به جاي آن، بر عوامل درجه دوم همچون ضمير ناخودآگاه و تجارب گذشته تمركز كرده بودند. راجرز به عنوان يكي از تأثيرگذارترين روان‌شناسان اين مكتب است. او به عنوان مبدع روش «درمان فرد محور»، نقش عمده‌اي در پيشبرد اين مكتب داشت. مي‌توان نقطه عطف روان‌شناسي راجرز را در توجه مثبت به انسان دانست. اما علي‌رغم آنكه اين آراء راجرز در قياس با آراء روان‌شناسان پيشين، مترقي است، اما اشكالات مهمي بر آن وارد است. در اين تحقيق با بهره از فلسفه سينوي مباني ماهيت انسان و كمال انساني در روان‌شناسي راجرز، تحليل و نقد مي‌شود.