تجربه زيسته معلمان چندپايه از نقش راهبران آموزشي در بهبود وضعيت آموزش مدارس شهرستان چاراويماق

هدف اين تحقيق بررسي تجارب زيسته معلمان چندپايه از نقش راهبران آموزشي در بهبود وضعيت آموزش مدارس چندپايه شهرستان چاراويماق بود. تحقيق با روش كيفي از نوع پديدارشناسي تجربي و با ابزار مصاحبه بدون ساختار انجام شد. جامعه مورد پژوهش، تعداد 158 نفر از معلمان مدارس چندپايه روستايي مقطع ابتدايي شهرستان چاراويماق در سال تحصيلي 99-98 بوده‌اند كه به‌صورت هدفمند ملاك محور(با تكنيك نمونه‌گيري شدت) تعدادي از آن‌ها به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. تحقيق بعد از انجام 21 مصاحبه به اشباع نظري رسيد. طي مصاحبه‌ها معلمان مدارس چندپايه تجربيات خود را از نقش و فعاليت‌هاي راهبران بيان نمودند كه با روش هفت مرحله‌اي كلايزي مورد تحليل قرارگرفت. يافته‌هاي حاصل از پژوهش بدين‌صورت بود كه: 1) راهبران به تبع شرايط منطقه و برخي مشكلات حاكم بر مدارس چندپايه منطقه، عمده نيروي خود را صرف آموزش نكرده و سعي در حل‌وفصل ساير مسائل در كنار پرداخت به مسائل آموزشي دارند.2) راهبران علاوه بر مسائل آموزشي درزمينه ي كمك‌هاي رواني به معلمان و دانش‌آموزان تأثيرگذارند. 3) راهبران به عنوان پل ارتباطي اداره آموزش‌وپرورش منطقه و همچنين ناظر بر اجراي بخشنامه‌ها و دستورات بالادستي در حال تلاش هستند. 4) راهبران درزمينه ي توجه و سازمان‌دهي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري در تلاش بوده و زمينه را براي عدم طرد آن‌ها فراهم مي‌آورند. 5) راهبران براي بهبود آموزش سعي در تغيير روش تدريس معلمان و افزايش آگاهي آنان دارند؛ همچنين در همين زمينه سعي دارند ضمن شناسايي عوامل مخل يادگيري، راهكارهاي بهبود وضعيت را ارائه داده و بر اجراي آن نظارت داشته باشند. نتايج تحقيق نشان داد كه با توجه به نقش مثبت راهبران آموزشي در ياري رساندن به معلمان، بايد براي تقويت آنها از روش‌هاي مختلف از جمله، بهبود آموزشهاي ضمن خدمت، پررنگ‌تر شدن نقش و جايگاه آنها در آموزش و پرورش و انتخاب درست راهبران به تقويت اين جايگاه پرداخت.