تشكيل پرتفوي بر اساس كارايي حاصل از ريسك و بازده مبتني بر توزيع با رويكرد تحليل پوششي داده‌ها

هدف: هدف پژوهش حاضر تشكيل پرتفوي بر اساس كارايي حاصل از ريسك و بازده مبتني بر توزيع و تعيين كارايي با استفاده از رويكرد تحليل پوششي داده‌ها است. در اين مطالعه، با هدف تشكيل پرتفويي متشكل از دارايي‌هاي متنوع‌شده با درجات كارايي، نقش توزيع بازده در درجه كارايي دارايي‌هاي ريسكي نيز مورد مطالعه قرار مي‌گيرد.روش‌شناسي پژوهش: در اين مطالعه، عملكرد پرتفوي متنوع‌شده از درجه كارايي 28 شركت در بازه زماني سال‌هاي 1398 تا 1402 بر مبناي ارزش در معرض ريسك و ارزش در معرض ريسك شرطي حاصل از توزيع‌هاي احتمالي بازده با عملكرد پرتفوي كمينه واريانس ماركوويتز از نظر نسبت شارپ مورد مقايسه قرار گرفت. پس از برآوردهاي حداكثر درستنمايي پارامترهاي مدل، مقادير ريسك هر سهم بر پايه هريك از توزيع‌هاي احتمال نرمال، كوشي و تجربي بازده محاسبه شد و در تحليل پوششي داده‌ها، به‌منظور محاسبه درجه كارايي هر شركت به‌كار گرفته شد.يافته‌ها: پرتفوي متنوع‌شده با درجه كارايي سهام، در هريك از معيارهاي ارزش در معرض ريسك و ارزش در معرض ريسك شرطي نسبت به پرتفوي كمينه واريانس ماركوويتز عملكرد مطلوب‌تري دارد و توزيع احتمالي بازده در محاسبه ارزش در معرض ريسك/شرطي سهام، منجر به نتايج متفاوتي در عملكرد پرتفوي مي‌شوند، به‌طوري‌كه برآورد درجه كارايي شركت‌ها بر پايه توزيع تجربي بازده و توزيع نرمال، عملكرد مطلوب‌تري را (از نظر نسبت شارپ) در مقايسه با توزيع كوشي و نسبت‌هاي نمونه‌اي ارايه مي‌دهد.اصالت/ارزش افزوده علمي: در ادبيات موضوع، تشكيل يك پرتفوي كارا عموما با محاسبه اوزان دارايي‌ها در پرتفوي سهام انجام مي‌شود، به‌گونه‌اي كه نسبت شارپ در پرتفوي به بيش‌ترين مقدار خود برسد. در مطالعه حاضر، اين فرضيه رقيب براي روش جاري طرح مي‌شود كه براي تشكيل يك پرتفوي سهام كارا، مي‌توان اوزان پرتفوي را بر اساس ميزان كارايي دارايي‌هاي ريسكي برآورد نمود.