تاثير مكانيزاسيون بر سطوح مختلف امنيت زيستي در برخي از مزارع دومنظوره پرورش ماهي قزل‌آلاي رنگين‌كمان در استان مركزي

در اين تحقيق 30 مزرعه از پنج شهرستان استان مركزي مورد ارزيابي و مميزي امنيت زيستي قرارگرفت. فرم‌هاي بررسي گذرگاه‌هاي خطر، تجهيزات مكانيزاسيون به‌كار رفته در مزرعه و مميزي امنيت زيستي (استاندارد سازمان دامپزشكي كشور)، براي هر مزرعه تكميل گرديد. ارتباط مكانيزاسيون و سطح امنيت زيستي با استفاده از آناليز همبستگي و براي ارزيابي احتمال خطر از مدل نيمه كمي استفاده شد. نتايج حاصل از اين بررسي نشان‌دهنده بيشينه احتمال خطر با شاخص عددي 0.40 براي مزارع دو منظوره كشاورزي اراك و فراهان و بيشينه ميانگين احتمال خطر (±خطاي استاندارد) با 0.022±0.205 در شهرستان فراهان و كمينه احتمال خطر با شاخص عددي 0.03 براي اراك و شازند و كمينه ميانگين عددي احتمال خطر (±خطاي استاندارد) با 0.016±0.15 در مزارع پرورش ماهي قزل‌‌آلاي رنگين‌‌كمان شازند به‌دست آمد. متوسط احتمال خطر در سطح كل مزارع منتخب شهرستان‌هاي معين مورد مطالعه استان مركزي 009/±0.18 محاسبه گرديدكه نشان‌دهنده قرارگرفتن تمامي مزارع منتخب مورد مطالعه در رده خطر احتمالي متوسط (سطح B) بود. جهت آزمون رابطه دو متغير احتمال خطر و درجه مكانيزاسيون از آزمون همبستگي ‌‌پيرسون استفاده شد. بين ميزان احتمال خطر و درجه مكانيزاسيون، همبستگي معني‌‌ دار مشاهده نشد (p=0/41, n=30 و r=0/34). در نتيجه، از جنبه آماري مشخص شد متغيرهاي احتمال خطر و درجه مكانيزاسيون با يكديگر رابطه ندارند. اين مؤلفه براي ظرفيت توليد و سطح مكانيزاسيون نيز صادق بود. نتايج به‌دست آمده نشان دادكه به دليل ضعف تجهيزات امنيت زيستي در مكانيزه كردن مزارع دومنظوره كشاورزي پرورش ماهي قزل‌‌آلاي رنگين‌‌كمان در استان مركزي افزايش خطر در برخي از اين مزارع را تا حد قرارگرفتن احتمال خطر بالا (سطح (C قرار داده است كه با تمهيدات لازم و استقرار برنامه‌هاي امنيت زيستي، به‌سهولت مي‌توان باعث كاهش معني‌دار خطر در اين مزارع شد.