مدل علّي پيش‌بيني اشتياق تحصيلي بر اساس مهارت‌هاي حل مسئله با واسطه‌گري خودپنداره تحصيلي دانش‌آموزان

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر پيش‌بيني اشتياق تحصيلي بر اساس مهارت‌هاي حل مسئله با واسطه‌گري خودپنداره تحصيلي در دانش‌آموزان بود.روش : پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از لحاظ روش توصيفي-همبستگي با مدل معادلات ساختاري است. جامعه آماري اين پژوهش متشكل از تمامي دانش‌آموزان دانش‌آموزان دختر متوسطه اول شهر مرودشت در سال تحصيلي 1402- 1401 بود. براي نمونه‌گيري از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي مرحله‌اي استفاده شد. بدين‌صورت كه ابتدا از بين مدارس متوسطه اول، 3 مدرسه به صورت تصادفي انتخاب و سپس از هر مدرسه 2 كلاس انتخاب شد و تمامي دانش‌آموزان آن كلاس‌ها (160 نفر) پرسشنامه‌ها را تكميل نمودند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه اشتياق تحصيلي فريدل و پاريس، مهارت‌هاي حل مسئله هپنر و پترسن و خودپنداره تحصيلي يس يسن چن بود. تحليل داده‌ها در دو سطح آمار توصيفي و آمار استنباطي انجام شده است. در سطح توصيفي از ميانگين و انحراف معيار و در سطح استنباطي از رگرسيون چند متغيره به روش متوالي هم‌زمان بر اساس مدل بارون و كني (1986) و معادلات ساختاري استفاده شده است.يافته ها: يافته‌ها حاكي از آن بود كه مهارت‌هاي حل مسئله با واسطه‌گري خودپنداره تحصيلي دانش‌آموزان قادر به پيش‌بيني اشتياق تحصيلي دانش‌آموزان است. همچنين مدل از برازش قابل قبولي برخوردار بود.نتيجه گيري: تقويت و توسعه مهارت‌هاي حل مسئله و افزايش خودپنداره تحصيلي دانش‌آموزان مي‌تواند به بهبود اشتياق و علاقه آنها به مسيرهاي آموزشي و تحصيليشان كمك كند. بنابراين، ارائه برنامه‌هاي آموزشي مناسب و استراتژي‌هايي در محيط‌هاي مدرسه و خانواده با هدف ارتقاء مهارت‌هاي حل مسئله و توسعه خودپنداره تحصيلي مي‌تواند تأثير مثبتي بر اشتياق تحصيلي دانش‌آموزان داشته باشد.