عوامل موثر بر شدت خشونت خانگي در زنان باردار: مطالعه اي مقطعي در شمال شرق ايران

مقدمه و اهداف: خشونت عليه زنان باردار نقض واضح حقوق بشر زنان است و با عوارض بسياري براي مادر و جنين همراه است. مطالعه حاضر با هدف تعيين عوامل موثر بر شدت خشونت خانگي در زنان باردار انجام شد.  روش كار: اين مطالعه مقطعي از نوع توصيفي-تحليلي در سال 1400-1399 انجام شد. شركت كنندگان 234 زن با بارداري كم خطر (40-28 هفته) بودند كه به بخش زايمان بيمارستان بنت الهدي شهر بجنورد مراجعه كرده بودند. مادران با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. با استفاده از دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك-مامايي و پرسشنامه خشونت عليه زنان تبريزي (2013) داده ها گردآوري شدند. داده ها با به كارگيري رگرسيون لجستيك تحليل شدند. يافته ها: ميزان شيوع خشونت عليه زنان باردار (تجربه دست كم مورد يكي از انواع خشونت خانگي توسط همسر) 64/6 درصد به دست آمد. از ميان كساني كه خشونت را تجربه كرده بودند، 36/1 درصد در دوران بارداري خشونت با شدت كم و بسيار خفيف و 63/9 درصد خشونت با شدت متوسط را تجربه كردند. هيچ كدام از واحدهاي پژوهش خشونت با شدت زياد را تجربه نكرده بودند. بين جنسيت نوزاد و شدت خشونت ارتباط معني داري وجود داشت (0/03=P). مادران داراي نوزاد پسر (9/069- 1/093CI95%:، 3/14OR = ) 3/14 برابر بيشتر در معرض شدت خشونت متوسط قرار داشتند.نتيجه‌گيري: اكثر زنان در اين مطالعه از خشونت خانگي با شدت متوسط رنج برده بودند. در بين زنان باردار داراي نوزاد با جنسيت پسر شدت خشونت بيشتر بود. بنابراين ضروري است كه در طراحي و اجراي برنامه هاي آموزشي و حمايتي جهت پيشگيري از بروز خشونت خانگي و كاهش تاثيرات منفي ناشي از آن، به اين زنان توجه بيشتري مبذول گردد.