بررسي شيوع افسردگي در دانشجويان پرستاري ايران با استفاده از پرسشنامه بك: مرور ساختارمند و متاآناليز

مقدمه و اهداف: افسردگي از شايع ترين اختلالات روحي- رواني در دانشجويان است كه منجربه افت شديد عملكرد تحصيلي و اجتماعي مي شود. بنابراين، اين مطالعه مرور ساختارمند و متاآناليز با هدف تعيين شيوع افسردگي در دانشجويان پرستاري در ايران انجام شد. روش كار: اين مطالعه به صورت مرور ساختارمند و متاآناليز انجام شد. كليه مقالات علمي منتشر شده تعيين شيوع افسردگي در دانشجويان پرستاري در 5 پايگاه داده (Web of Science، Scopus ، PubMed، SID، Magiran) و موتور جستجوگر Google Scholar جستجو و ارزشيابي كيفيتي شدند. ناهمگني مطالعات با استفاده از شاخص  I2 و مدل متارگرسيون براي ارزيابي متغيرهاي مظنون به ناهمگوني انجام شد. در نهايت، تعداد 9 مقاله شرايط ورود به اين مطالعه را داشت كه با استفاده از نرم افزار  Comprehensive Meta-Analysis  تحليل شدند. يافته‌ها: بر مبناي مدل تصادفي، شيوع كلي افسردگي در دانشجويان پرستار ايراني برابر با3/2 درصد (4/5 ـ 2/1؛ حدود اطمينان %۹۵) به دست آمد. بيشترين شيوع افسردگي در دانشجويان پرستاري در استان سيستان و بلوچستان در سال 1383برابر 6/2 درصد (7/1- 5/3؛ حدود اطمينان %۹۵) و كمترين شيوع افسردگي در دانشجويان پرستاري در استان قم و اصفهان در سال 1395 برابر 0/8درصد (1/2- 0/5؛ حدود اطمينان %۹۵) به دست آمد. همچنين بين سال، حجم نمونه، ميانگين سني و شيوع افسردگي در دانشجويان پرستاري ايراني رابطه معناداري وجود داشت (0/05 P). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه شيوع افسردگي در دانشجويان پرستاري برابر با 3/2 درصد بود و با افزايش سال و ميانگين سني اين ميزان شيوع كاهش مي يابد. با اين وجود، ضروري است سياستگذاران و مديران اقداماتي به منظور كاهش افسردگي به كار گيرند.