تحليل فلسفي تمايزهاي حقايق وجودي و ماهوي

مطابق با اصالت وجود، متن واقع، وجود است. پس واقعيت‌داشتن همه حقايق به وجود است. حقايق موجود به وجود، در يك تقسيم، به حقايق وجودي و حقايق ماهوي تقسيم شده‌اند. از آنجا كه اين تقسيم، فلسفي است، بايد ريشه در واقع داشته باشد. در ميان كلمات حكما تفاوت‌هايي براي نحوه تحقق اين دو بخش بيان شده است. از جمله اينكه ماهيت حد وجود است يا تعين وجود است و...؛ لذا در اين مقاله با توجه به اهميت اين تقسيم در فلسفه، صدق اين ملاك‌ها و براهيني كه منجر به بيان اين تفاوت‌ها شده است، بررسي شده است. روش جمع‌آوري اطلاعات كتابخانه‌اي و از طريق فيش‌برداري بوده و نگارش و ويرايش مطالب به روش توصيفي- تحليلي انجام شده است. نتيجه‌اي كه در اين مقاله با بررسي اين براهين به دست مي‌آيد، اين است كه هيچ يك از اين ملاك‌ها نمي‌توانند بيانگر يك معيار جامع و مانع براي بيان تفاوت صحيح و دقيق بين اين دو قسم باشند؛ چراكه يا معيارها صحيح و مطابق با واقع نيستند يا اگر هم صحيح باشند، نمي‌توانند مثبت تفاوتي نفس‌الامري ميان اين دو نوع از واقعيت باشند. به عبارت ديگر ملاك‌هاي مطرح‌شده هم با اشكال بر دليل و هم با اشكال نقضي مواجه‌اند؛ لذا هيچ يك نمي‌توانند يك ملاك فلسفي دقيق قلمداد شوند.