تأثير مديريت دانش بر پيشران هاي ساماندهي و كنترل اتباع بيگانه

زمينه و هدف: يكي از مفاهيم و موضوعاتِ بنيادين در بهبود وضعيت ساماندهي و كنترل اتباع خارجي، كاربستِ ابعاد و شاخص‌هاي «مديريت دانش» در فرآيندهاي سازماني است. پژوهش حاضر با هدف «تأثير مديريت دانش بر پيشران‌هاي ساماندهي و كنترل اتباع بيگانه در استان تهران» انجام شده است. روش: روش پژوهش بر اساس هدف، كاربردي و از نظر شيوة اجرا با رويكرد «آميخته» است. جامعة آماري در بخش كيفي، خبرگان و افراد مطّلع از مهاجرت و اتباع بيگانه‌اي است كه در معاونت مهاجرت و گذرنامه مشغول بوده‌اند؛ اين جامعة آماري شامل 5 تا 30 نفر بوده و تا رسيدن به اشباع نظري صورت پذيرفته است. در بخش كمّي تعداد 90 نفر برآورد شده كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 70 نفرانتخاب شده‌اند. براي بررسي متعادل‌بودن توزيع داده‌ها از آزمون كلوموگروف – اسميرنف و در بررسي فرضيه‌هاي پژوهش از آزمون ضريب پيرسون استفاده شده است. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد پيشران‌هاي ساماندهي اتباع بيگانه شامل سه مؤلفه با عنوان پايش و پويش اتباع خارجي، «توسعة بانك اطّلاعاتي متمركز اتباع خارجي» و «مقابله با فعاليت‌هاي ضد‌امنيّتي اتباع خارجي» است. همچنين در ميزان بهره‌گيري سازمان از بعد دانش‌آفريني مديريت دانش، سازوكارهايي براي ايجاد دانش از دانش موجود و تجارب جديد وجود دارد. نتيجه‌گيري: بهره‌گيري از پيشران‌هاي ساماندهي و كنترل اتباع خارجي از‌جمله «هوشمند‌سازي نحوة نظارت، پايش و رصد اتباع خارجي» با ابتناء بر پياده‌سازي و عملياتي‌كردن مديريت دانش، گامي اساسي در ساماندهي و كنترل مطلوب است.