مردم‌نگاري فرهنگ سياسي عالمان ديني و دلالت‌هاي آن براي توسعه در كردستان

اين پژوهش از رويكرد تفسيرگرايي اجتماعي و با روش مردم‌نگاري به بررسي نظام معنايي و تجربه و درك عالمان ديني  از ابژه هاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي يعني فرهنگ سياسي عالمان ديني و دلالت هاي آن براي توسعه در كردستان معطوف است. بر اساس روش نمونه گيري كيفي هدفمند و با حداكثر تنوع چهل نفر از عالمان ديني شهر سنندج در اين مطالعه شركت كردند. با توجه بنيان هاي پارادايميك روش شناسي كيفي، تفسير مشاركت‌كنندگان، ماهيت تفريدي داشته و يافته هاي حاصله قابليت تعميم پذيري ندارد. بر مبناي داده‌هاي حاصل از مصاحبه، بيش از نيمي از مشاركت كنندگان نسبت به پذيرش تكثر گشوده نبودند و از عدالت تناسبي حمايت مي كردند و مشاركت آنان در زندگي سياسي و اجتماعي كم‌دامنه و گستره اعتماد اجتماعي آنان محدود بود. بر اين اساس، مختصات فرهنگ سياسي مشاركت كنندگان بيش تر با «فرهنگ سياسي محدود» قرابت دارد. ارزيابي تفسيري فرهنگ سياسي بيانگر اين است كه فرهنگ سياسي محدود، همگرايي زيادي با توسعه در ابعاد فرهنگي، اجتماعي و سياسي ندارد. براي مشاركتي شدن فرهنگ سياسي، بسط ساخت فرصت هاي سياسي و بازتصديق نهادي عالمان ديني اهل سنت ضروري به نظر مي رسد.