تأثير اصلاحات ساختاري نظام بازنشستگي بر اقتصاد و بازار سرمايه كشور بر اساس مدل نسل هاي همپوشان

هدف اصلي اين پژوهش بررسي تأثير نظام هاي بازنشستگي پرداخت جاري و اندوخته كامل بر اقتصاد و بازار سرمايه كشور مي باشد. آثار دو نظام بازنشستگي مذكور در قالب سياست هاي مالي متفاوت بر اقتصاد و بازار سرمايه، با طراحي يك مدل نسل هاي همپوشان بررسي شده است. سياست هاي مالي شبيه سازي شده با حالتي كه جامعه فاقد نظام بازنشستگي است، و افراد صرفا درآمد خود را صرف مصارف خود يا پس انداز مي كنند، مقايسه شده اند. نتايج نشان مي دهد كه در نظام بازنشستگي پرداخت جاري كاهش موجودي سرمايه و بنابراين كاهش توليد و سطح رفاه افراد، ميزان قابل توجهي دارد. در نظام بازنشستگي اندوخته كامل سطح رفاه، موجودي سرمايه و توليد پايين نمي آيد و با وجود ايجاد يك سيستم توزيع درآمد بين نسلي، سرمايه كل كاهش پيدا نمي كند. بنابراين نظام اندوخته كامل بهتر از نظام پرداخت جاري عمل مي كند. با توجه به اينكه نظام بازنشستگي فعلي كشور پرداخت جاري است، لذا انتقال به نظام بازنشستگي اندوخته كامل در قالب اصلاحات ساختاري پيشنهاد گرديده است. مسير پوياي اين انتقال و تأثير آن بر موجودي سرمايه كل و رفاه نسلهاي مرتبط، برآورد شده و همچنين آثار اين اصلاحات ساختاري بر بازار سرمايه بررسي شده است. نتايج نشان مي دهد، اصلاحات ساختاري در بلندمدت باعث افزايش پس انداز كل و سرمايه گذاري مي شود، و از اين طريق باعث افزايش ارزش و عمق بازار سرمايه، افزايش كارايي و بهبود حاكميتي شركتي بنگاه هاي فعال در بازار سرمايه خواهد شد.