پيش‌بيني تعارض‌هاي زناشويي براساس ذهنيت‌هاي طرحواره‌اي در افراد متاهل با نشانه‌هاي آسيب‌شناسي رواني

مقدمه: وجود آسيب هاي رواني يكي از زمينه هاي اصلي افزايش تعارض زناشويي افرد متاهل ايراني در سه دهه اخير بوده است. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ذهنيت‌هاي طرحواره‌اي در پيش بيني تعارض هاي زناشويي افراد با نشانه‌هاي آسيب‌شناسي رواني بود.روش كار: روش پژوهش حاضر توصيفي_همبستگي بود. جامعه آماري شامل افرادي بود كه به دليل تعارضات زناشويي به مراكز مشاوره روانشناختي شهر تهران در شش ماهه دوم سال 1401 مراجعه كرده بودند. تعداد 310 نفر به روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل نسخه تجديد نظر شده چك ليست 90 نشانه‌اي (SCL-90) دراگوتيس و همكاران (1995)، پرسشنامه‌ي ذهنيت‌هاي طرحواره‌اي (SMI)  يانگ و همكاران (2007) و پرسشنامه تجديد نظر شده تعارضات زناشويي (MCQ-R) ثنايي (1387) بود. براي تحليل داده ها از روش رگرسيون چندگانه در نرم افزارهاي SPSS نسخه 25 استفاده شد.يافته ها: نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه ذهنيت هاي سالم (0.001=P و 0.48-=β) پيش بيني كننده منفي و ذهنيت كودك آسيب ديده (0.001=P و 0.30=β) پيش بيني كننده مثبت و معنادار تعارض هاي زناشويي است. براي ذهنيت مقابله اي ناسازگار (0.16=P و 0.07=β) و والد ناركارآمد (0.08=P و 0.09-=β) نتايج معنادار نبود. مقدار همبستگي چندگانه متغيرهاي پيش بين با متغير ملاك برابر با 0.59 بود و ذهنيت هاي طرحواره اي قادر به پيش بيني 0.35 از واريانس متغير تعارض هاي زناشويي بودند.نتيجه گيري: پيشنهاد مي شود كه روان شناسان براي بهبود تعارض هاي زناشويي افراد با نشانه‌هاي آسيب‌شناسي رواني به نقش ذهنيت ها طرحواره اي توجه نمايند.