مقايسه اثربخشي درمان شناختي- رفتاري با درمان شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر تصوير بدن، نگرش به خوردن و ولع خوردن در افراد داراي اضافه وزن

مقدمه: با توجه به افزايش تعداد مبتلايان به چاقي در سراسر جهان، هزينه هاي اقتصادي و خسارات مالي ناشي از چاقي، تغيير رفتار غذايي و الگوهاي فكري افراد داراي اضافه وزن ضروري به نظر مي رسد. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان شناختي-رفتاري و درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر تصوير بدن، نگرش به خوردن و ولع خوردن بود در افراد داراي اضافه وزن بود. روش: طرح پژوهش حاضر،   از نوع نيمه آزمايشي و پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري 45 روزه بود. جامعه آماري شامل كليه مراجعه كنندگان به كلينيك هاي لاغري شهر اصفهان در زمستان 1400 و بهار 1401 بود و نمونه پژوهش با توجه به ملاك هاي ورود و خروج 45 نفر از افراد چاق به شيوه هدفمند   انتخاب شدند و پرسشنامه هاي تصوير بدن، نگرش به خوردن و ولع به غذا- صفت را جواب دادند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش آماري تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و نرم افزار SPSS-23 استفاده شد.   يافته ها: نتايج حاكي از آن بود كه درمان هاي شناختي- رفتاري و درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر تصوير بدن، نگرش به خوردن و ولع خوردن اثربخش بوده اند و تفاوتي در اين زمينه نداشته اند. همچنين در مرحله پيگيري اثرات درمان شناختي- رفتاري بر تصوير بدن و ولع خوردن در مقايسه با درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي از اثرات پايداري برخوردار بوده است (0.01 p).نتيجه گيري: براساس يافته هاي پژوهش مي توان گفت كه درمان هاي شناختي- رفتاري و درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر خودآگاهي از الگوهاي رفتاري، عوامل محرك و فكري ناخوشايند تمركز دارند كه مي تواند به اختلالات خوردن منجر شود لذا افراد براساس اين رويكردهاي درماني مي توانند مهارت هاي مورد نياز براي مقابله با ولع خوردن را تقويت كنند و الگوهاي فكري و رفتاري ناكارآمد را تغيير دهند.