مدل يابي هم وابستگي همسران مصرف كنندگان مواد تحت درمان نگهدارنده براساس تجربه تروماي كودكي و دلبستگي ناايمن با ميانجي گري ذهني سازي

مقدمه: از مخرب ترين اثرات اعتياد، اعتياد سرپرست خانواده است كه بر كليه اعضا خانواده و از همه مهم تر همسر فرد معتاد تاثيرات منفي بسياري بر جاي مي گذارد. از اين رو، پژوهش حاضر با  هدف مدليابي هم وابستگي همسران مصرف كنندگان مواد تحت درمان نگهدارنده براساس تجربه تروماي كودكي و دلبستگي ناايمن با ميانجيگري ذهني سازي انجام شد.روش كار: پژوهش حاضر مطالعه اي مقطعي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان متاهل داراي همسر معتاد مراجعه كننده به كلينيك هاي ترك اعتياد  شهر قزوين در شش ماهه دوم سال 1402 بودند كه از ميان آنها تعداد 220 نفر با روش نمونه گيري غيرتصادفي دردسترس انتخاب و به پرسشنامه هم وابستگي، پرسشنامه تروماي دوران كودكي، پرسشنامه سبك هاي دلبستگي بزرگسالان و پرسشنامه كنش‌وري تاملي پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از همبستگي پيرسون، مدل‌يابي معادلات ساختاري در فضاي نرافزار SPSS-26 وAMOS-24  استفاده شد.يافته ها: نتايج نشان داد كه مدل پژوهش از برازش مطلوبي برخوردار است (0.06=RMSEA؛ 0.91=CFI؛ 0.92=IFI؛ 0.95=GFIو 0.96=NFI). افزون بر اين، نتايج نشان داد اثر مسير مستقيم تروماي كودكي (0.001=P) دلبستگي اضطرابي (0.001=P)، ذهني سازي (مولفه اطمينان) (0.001=P) و ذهني سازي (مولفه عدم اطمينان) (0.002=P) بر هم وابستگي معنادار بود. همچنين، ذهني سازي در رابطه بين تروماي كودكي و دلبستگي ناايمن با هم وابستگي نقش ميانجي داشت (0.001=P). نتايج همچنين نشان داد كه متغيرهاي پژوهش در مجموع 59 درصد از واريانس هم وابستگي را تبيين كردند.نتيجه گيري: براساس يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت افراد علي‌رغم تجربيات آسيب‌زا و سبك دلبستگي ناايمن در صورت اكتساب ظرفيت بالاي روان شناختي و درك و بينش نسبت به فرآيندهاي ذهني خود و خودكنترلي بر فرايندهاي دروني، بجاي تمركز بيش از حد بر روي نيازها و رفتارهاي ديگران روي خود تمركز مي كنند. لذا پيشنهاد مي شود به درمان هاي مبتني بر تنظيم هيجان و ذهني سازي با هدف كاهش هم وابستگي توجه ويژه اي شود.