تأثير گروه درماني متمركز بر هيجان (EFGT) بر بدتنظيمي هيجاني، تكانشگري و گرايش به رفتارهاي پرخطر در دانش آموزان دختر خودآسيب رسان

مقدمه: مطالعات زيادي اثربخشي گروه درماني متمركز بر هيجان (EFGT) را بر انواع آسيب شناسي رواني در گروه هاي آسيب پذير نشان داده اند. با اين حال، مشخص نيست كه آيا اين مداخله براي دانش آموزان خودآسيب رسان مؤثر است يا خير. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير EFGT بر بدتنظيمي هيجاني، تكانشگري و گرايش به رفتارهاي پرخطر در دانش آموزان دختر خودآسيب  رسان انجام شد.روش كار: اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و پيگيري بود. جامعه‌ي آماري پژوهش حاضر، كليه‌ي دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان بوكان در سال تحصيلي 1401-1402 بودند كه از اين ميان 45 دانش آموز با روش نمونه گيري چند مرحله اي و با توجه به ملاك هاي ورود و خروج انتخاب شدند و به طور تصادفي و برابر به گروه هاي آزمايش، پلاسيبو و گواه (هر كدام 15 دانش آموز) تخصيص يافتند. شركت كنندگان قبل و بعد از گروه درماني و در مرحله پيگيري، پرسشنامه رفتارهاي خودآسيب رسان، پرسشنامه بدتنظيمي هيجاني، مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني و پرسشنامه تكانشگري را تكميل كردند. پروتكل درمان هيجان مدار واتسون و گرينبرگ (2006) در 8 جلسۀ 90 دقيقه‌اي طي 2 ماه براي گروه آزمايش اجرا شد. تحليل داده ها با استفاده از تحليل واريانس مختلط از طريق نرم افزار SPSS-25 انجام شد.يافته ها: نتايج نشان داد كه EFGT مي تواند به طور معناداري موجب كاهش نمرات بدتنظيمي هيجاني، تكانشگري، گرايش به رفتارهاي پرخطر و خودآسيب رسان دانش آموزان در گروه آزمايش نسبت به گروه هاي پلاسيبو و گواه گردد (p 0.01)و اين نتايج در مرحله پيگيري پايدار بود  (p 0.01) نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر حمايت تجربي مناسبي براي تاثير EFGT در جهت كاهش بدتنظيمي هيجاني، تكانشگري، تمايل به رفتارهاي پرخطر و تمايلات خودآسيبي در دانش آموزان در معرض خطر فراهم آورد. از اين رو، متخصصان باليني و روان درمان گران مي توانند از اين مداخله براي درمان مؤثر مشكلات هيجاني، رفتارهاي پرخطر و تمايلات خودآسيبي در دانش آموزان بهره گيرند.