اثربخشي تحريك مغناطيسي فراجمجمه اي بر سوگيري توجه و بازداري رفتاري در زنان مبتلا به چاقي: يك مطالعه نيمه تجربي

مقدمه: با توجه به افزايش روز افزون افراد مبتلا به چاقي در سراسر جهان، تغيير شيوه درمان افراد مبتلا به چاقي و الگوهاي فكري آنان ضروري به نظر مي رسد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشي تحريك مغناطيسي فراجمجمه اي بر سوگيري توجه و بازداري رفتاري در زنان مبتلا به چاقي صورت گرفت.روش كار: اين پژوهش، نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل بود. گروه نمونه 30 نفر از زنان مبتلا به چاقي مراجعه كننده به كلينيك تغذيه شهر اردبيل در سال 1402 بود كه به روش هدفمند انتخاب و به طور تصادفي ساده در دو گروه مساوي قرار گرفتند. گروه آزمايش به صورت انفرادي روزانه به تعداد جلسات 10 جلسه تحت درمان تحريك مغناطيسي فراجمجمه اي قرار گرفتند و گروه كنترل درماني دريافت نكرد. اعضاي هر گروه با استفاده از نرم افزار رايانه اي دات پروب و برو/نرو در مرحله پيش آزمون و پس آزمون مورد ارزيابي قرار گرفتند. تحليل داده ها با آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيري در نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.يافته ها: نتايج نشان داد كه با كنترل نمرات پيش آزمون، اثر گروه بر نمرات پس آزمون متغيرهاي سوگيري توجه (0.01 P و 23189.223= 1.25F)،  بازداري رفتاري (0.01 P و 41.262= 1.25F) و وزن (0.01 P و 148.621= 1.25F) معنادار بود. نتايج حاصل حاكي از اثر بخشي مداخلۀ تحريك مغناطيسي فراجمجمه اي بر سوگيري توجه، بازداري رفتاري و كاهش وزن در مرحله پس آزمون مي باشد(0.05 P). نتيجه گيري: براساس نتايج اين مطالعه، توصيه مي شود از روش تحريك مغناطيسي فراجمجمه اي در برنامه هاي كاهش وزن، اصلاح سوگيري توجه و افزايش بازداري رفتاري در افراد مبتلا به اضافه وزني و چاقي استفاده شود.